romantik bir edayla kalamış aşığı olduğuna inanan ve zaman zaman da kendini beyoğlu çocuğu olarak tanımlayan bir zat, pek doğal olarak, şıngır mıngır nişantaşı ghetto'sunun sarı saç boyası, louis vuitton ve libido kokan sokaklarıyla barışık değildir. o şahıs üç buçuk sene o semtte oturmuş, her allahın günü avrupa'dakilerin soluk birer taklidi olmaktan öteye gidemeyen taş binaların önünden geçmiş, o sokakları arşınlamış olsa da bir türlü alışamamıştır bu tuhaf ülkeye. i̇nsanı çıldırma noktasına getiren park yeri sıkıntısı ve sokaklarda atılan bitmek bilmeyen araba turlarına, eski binaların tesisat sorunları, yaşadığı evde gerçekleşen hırsızlıklar ve ateş pahası hayat da eklenince, oradan arkasına bakmadan kaçmıştır sevgili kulunuz. bu yazıyı okuyan nişantaşı mahallesi kuşları hemen bozulmasınlar; bendeniz oradan ayrılırken pek çok güzel yaşam karesini de belleğime kazıdım ve bölgenin çıkarabildiğim kadar keyfini çıkardım. dolayısıyla olumsuz düşüncelerim kadar sevdiğim yanları da var bölgenin ve cafe wien, kuşkusuz bunlardan biri.
her nişantaşı yolculuğumda ziyaret etmeyi adet haline getirdiğim pek sevgili cafe wien, günün her saati, ne iş yaptıkları asla anlaşılmayan, belki bütün günü orada laflayarak geçiren adam ve kadınların uğrak yeri olan reasürans pasajının en havalı yerine odaklanmış bir lezzet noktasıdır. tevellüdü kaçtır bilmiyorum bu mekanın, ama uzun bir zamandır gittiğimi söyleyebilirim. belki avusturya kültürü ile içli dışlı olmaktan, belki schnitzel-strudel ikilisinin arsız lezzetinden, ya da büyük olasılıkla sadece "az ve öz" yemek yapıp başarılı olan işletmelere duyduğum özlemden ötürü burayı çok seviyorum. bundan ötürü de, cafe wien'i şöyle ballandıra ballandıra yazmak, nişantaşı'nın sevdiğim yanlarından biri olan bu lokantayı sizlere de tasvir etmek istiyorum.
efendime söyleyeyim, mekana adımınızı atar atmaz bariz bir "başka bir memlekete gelmiş olma" havası karşılar sizi. bu satırların yazarı, hayatının hiçbir döneminde, bu satırların bazı okurları gibi "bir siktirip gidebilsem bu memleketten" mottosuna sarılmış birisi olmamıştır. gavurluktan hayli nasiplenmiş de olsa ülkesini sever, başkalarına gıpta ederek vaktini öldürmez, kendi çöplüğünde kaliteli zaman geçirmenin peşinde debelenip durur. cafe wien'in gavur havası hoş bir esinti gibidir her daim, insanın yüzünü usulca yalayıp geçer. naçizane önerim yaz kış 5-6 masalık dış kısmında yer bulmaya çalışmanızdır. mekanın esas oğlanı, reasürans pasajına bakan dış bölümdür neticede. burada güzel yemekleri mideye indirirken, bir yandan da, yöre insanlarının sahte yaratıcılığını, dışavurumcu cinselliğini, yüzeysel entellektüelliğini, tiksinti verici marka hevesini gözlemleyip kendinizi daha çok sevme fırsatını yakalarsınız.
menüdeki kalemlerin hepsinin üzerini gaddarca çiziyorum sevgili okurlar. rahat olun, kendiniz olun, rejim, sağlıklı yaşam, dengeli beslenme gibi gereksiz takıntılarınızı tarihin derinliklerine gömün. düşünmeyin! acilinden bir wiener schnitzel patlatın oturur oturmaz. ama allahınızı severseniz tavuğu karıştırmayın bu siparişinize. lütfen bunu yapmayın. schnitzel'in hası etten olur, danadan yapılır, makbulü budur ve gerisi yalandır. söyleyin bir tane acilen. eğer viyana'daki hemcinslerinden çok farklı bir şey gelirse önünüze söz veriyorum hesabı ben ödeyeceğim.
kağıt gibi, tabağı dolduran, sizi doyuracağını garanti ettiğim bu lezzetin yanıbaşında gelen patates salatasını anlatmam çok zor. viyana'daki figlmüller'e gidenler bilir, enfes bir erdapfelsalat gelir yanında. i̇şte buranın patatessalatasıda aynen böyle. i̇nsanın ağzında dağılan, hemen kaybolmayan, varlığını korumak için adeta mücadele eden muazzam bir yemek bu. sessiz, sakin, yalın ama unutulmyacak bir deneyim. ağır ağır katledin bu iki tabağı. hemen tüketmeyin, harcamayın, gitmesine izin vermeyin. yanında mümkünse dömisek bir beyaz şarapla taçlandırın.
bunlar bitince oturup biraz dinlenin sevgili okurlar. arkanıza yaslanın, hayatı düşünün, kararlarınızı, neden yaşadığınızı.
ağzınızaki enfes schnitzel-patatessalatasıtadını bekletin, hemen kaybetmeyin. şüphesiz bunların üzerine ağzınızı tatlandıracak bir şeylerin özlemi filizlenecek içinizde. buna da izin verin. dedim, ya sağlıklı yaşamın unutulduğu bir zaman dilimini kucaklayın hiç düşünmeden.
sıra elmalı strudel'de kuşkusuz. yanında dondurması ile gelsin! i̇kisini karıştıra karıştıra yemeyi ihmal etmeyin. hem elmanın, hem dondurmanın tadına varın.
hayatın, yaşamanın, tüm saçmalıklarına karşın yaşadığınız ülkenin tadına varın. üzerine bir melange, ya da sevdiğiniz başka bir kahveden söyleyin, artık hangisi size daha iyi geliyorsa.
sonra kalkın, ne iş yaptıkları anlaşılamayan reasürans insancıkları arasından hızlıca geçip, midpoint vs gibi balık istifi yerlere hiç gönül indirmeden yolunuza devam edin. o gün bu deneyimi hiçbir şeyin bozmasına izin vermeyin.
unutmayın, yaşam koçlarının size veremeyeceği pek çok seyi, iyi bir yemek çoğu kez verebilir.
-----15 jan, 2014-----
( http://lokantalarim.blogspot.com/2014/01/cafe-wien.html )
romantik bir edayla kalamis asigi olduguna inanan ve zaman zaman da kendini beyoglu çocugu olarak tanimlayan bir zat, pek dogal olarak, singir mingir nisantasi ghetto'sunun sari saç boyasi, louis vuitton ve libido kokan sokaklariyla barisik degildir. o sahis üç buçuk sene o semtte oturmus, her allahin günü avrupa'dakilerin soluk birer taklidi olmaktan öteye gidemeyen tas binalarin önünden geçmis, o sokaklari arsinlamis olsa da bir türlü alisamamistir bu tuhaf ülkeye. insani çildirma noktasina getiren park yeri sikintisi ve sokaklarda atilan bitmek bilmeyen araba turlarina, eski binalarin tesisat sorunlari, yasadigi evde gerçeklesen hirsizliklar ve ates pahasi hayat da eklenince, oradan arkasina bakmadan kaçmistir sevgili kulunuz. bu yaziyi okuyan nisantasi mahallesi kuslari hemen bozulmasinlar; bendeniz oradan ayrilirken pek çok güzel yasam karesini de bellegime kazidim ve bölgenin çikarabildigim kadar keyfini çikardim. dolayisiyla olumsuz düsüncelerim kadar sevdigim yanlari da var bölgenin ve cafe wien, kuskusuz bunlardan biri.
her nisantasi yolculugumda ziyaret etmeyi adet haline getirdigim pek sevgili cafe wien, günün her saati, ne is yaptiklari asla anlasilmayan, belki bütün günü orada laflayarak geçiren adam ve kadinlarin ugrak yeri olan reasürans pasajinin en havali yerine odaklanmis bir lezzet noktasidir. tevellüdü kaçtir bilmiyorum bu mekanin, ama uzun bir zamandir gittigimi söyleyebilirim. belki avusturya kültürü ile içli disli olmaktan, belki schnitzel-strudel ikilisinin arsiz lezzetinden, ya da büyük olasilikla sadece "az ve öz" yemek yapip basarili olan isletmelere duydugum özlemden ötürü burayi çok seviyorum. bundan ötürü de, cafe wien'i söyle ballandira ballandira yazmak, nisantasi'nin sevdigim yanlarindan biri olan bu lokantayi sizlere de tasvir etmek istiyorum.
efendime söyleyeyim, mekana adiminizi atar atmaz bariz bir "baska bir memlekete gelmis olma" havasi karsilar sizi. bu satirlarin yazari, hayatinin hiçbir döneminde, bu satirlarin bazi okurlari gibi "bir siktirip gidebilsem bu memleketten" mottosuna sarilmis birisi olmamistir. gavurluktan hayli nasiplenmis de olsa ülkesini sever, baskalarina gipta ederek vaktini öldürmez, kendi çöplügünde kaliteli zaman geçirmenin pesinde debelenip durur. cafe wien'in gavur havasi hos bir esinti gibidir her daim, insanin yüzünü usulca yalayip geçer. naçizane önerim yaz kis 5-6 masalik dis kisminda yer bulmaya çalismanizdir. mekanin esas oglani, reasürans pasajina bakan dis bölümdür neticede. burada güzel yemekleri mideye indirirken, bir yandan da, yöre insanlarinin sahte yaraticiligini, disavurumcu cinselligini, yüzeysel entellektüelligini, tinsinti verici marka hevesini gözlemleyip kendinizi daha çok sevme firsatini yakalarsiniz.
menüdeki kalemlerin hepsinin üzerini gaddarca çiziyorum sevgili okurlar. rahat olun, kendiniz olun, rejim, saglikli yasam, dengeli beslenme gibi gereksiz takintilarinizi tarihin derinliklerine gömün. düsünmeyin! acilinden bir wiener schnitzel patlatin oturur oturmaz. ama allahinizi severseniz tavugu karistirmayin bu siparisinize. lütfen bunu yapmayin. schnitzel'in hasi etten olur, danadan yapilir, makbulü budur ve gerisi yalandir. söyleyin bir tane acilen. eger viyana'daki hemcinslerinden çok farkli bir sey gelirse önünüze söz veriyorum hesabi ben ödeyecegim.
kagit gibi, tabagi dolduran, sizi doyuracagini garanti ettigim bu lezzetin yanibasinda gelen patates salatasini anlatmam çok zor. viyana'daki figlmüller'e gidenler bilir, enfes bir erdapfelsalat gelir yaninda. iste buranin patates salatasi da aynen böyle. insanin agzinda dagilan, hemen kaybolmayan, varligini korumak için adeta mücadele eden muazzam bir yemek bu. sessiz, sakin, yalin ama unutulmyacak bir deneyim. agir agir katledin bu iki tabagi. hemen tüketmeyin, harcamayin, gitmesine izin vermeyin. yaninda mümkünse dömisek bir beyaz sarapla taçlandirin.
bunlar bitince oturup biraz dinlenin sevgili okurlar. arkaniza yaslanin, hayati düsünün, kararlarinizi, neden yasadiginizi.
agzinizaki enfes schnitzel-patates salatasi tadini bekletin, hemen kaybetmeyin. süphesiz bunlarin üzerine agzinizi tatlandiracak bir seylerin özlemi filizlenecek içinizde. buna da izin verin. dedim, ya saglikli yasamin unutuldugu bir zaman dilimini kucaklayin hiç düsünmeden.
sira elmali strudel'de kuskususuz. yaninda dondurmasi ile gelsin! ikisini karistira karistira yemeyi ihmal etmeyin. hem elmanin, hem dondurmanin tadina varin.
hayatin, yasamanin, tüm saçmaliklarina karsin yasadiginiz ülkenin tadina varin. üzerine bir melange, ya da sevdiginiz baska bir kahveden söyleyin, artik hangisi size daha iyi geliyorsa.
sonra kalkin, ne is yaptiklari anlasilamayan reasürans insanciklari arasindan hizlica geçip, midpoint vs gibi balik istifi yerlere hiç gönül indirmeden yolunuza devam edin. o gün bu deneyimi hiçbir seyin bozmasina izin vermeyin.
unutmayin, yasam koçlarinin size veremeyecegi pek çok seyi, iyi bir yemek çogu kez verebilir.
cafe wien :
reasürans pasaji no: 62
tesvikiye
tel : (212) 233 7860 - 231 8963
fax : (212) 230 1662