signature

poznańska jest jednym z moich ulubionych kulinarnych zagłębi warszawy. jest tam wiele świetnych lokali w bardzo niedużej odległości od siebie. do signature nie miałem okazji wcześniejsięudać, ale była na mojej liście od dłuższego czasu.

ta wizyta z pewnością mnie nie zawiodła. wystrój wnętrza jest idealnie w mój gust - nowoczesny ascetyzm przełamany nutkami antycznego przepychu. idealnie wpasowujesięw klimat hotelu. obsługujący nas kelner był przemiły i pomocny przy wyborze dań. karta jest krótka i, patrząc na historię menu, zmieniasięsezonowo. pozycje są raczej nie spotkane, a jakość na najwyższym poziomie.

tatar z żubra i poliki jelenia to tylko niektóre ciekawostki z karty, które ciężko uświadczyć w innych miejscach. tatar swoją drogą był najlepszym jaki jadłem, a poliki choć nie zaskakiwały, to nadal były perfekcyjne. desery były wisienką na torcie - słodkie, ale świetnie zrównoważone kwaśnymi, czerwonymi owocami. ich rozmiar też był odpowiedni.

wrócimy tu z pewnością, ponieważ był to jeden z najlepszych posiłków, jakie mieliśmy okazję zjeść w ciągu kilku ostatnich miesięcy.

w signature gościliśmy po części dzięki uprzejmości zomato.
wnętrze restauracji robi wrażenie. jest elegancko. niestety nikt z obsługi nie wita gości przy wejściu i nie prowadzi do po stolika. w mniej eleganckiej restauracji byłoby to może do zaakceptowania, ale tutaj to był pierwszy zgrzyt. po kilku chwilach oczekiwania musieliśmy przemaszerować przez pół restauracji, do baru, gdzie wreszcie zainteresowałasięnami kelnerka i wskazała zarezerwowany dla nas stolik.
na początek zamówiliśmy chłodnik ogorkowy z grzanką z rilette z żabnicy dla mnie i carpaccio wołowe dla męża. jako czekadełko dostaliśmy kromki dość przeciętnej ciabatty, oliwę i ocet balsamiczny. po chwili kelnerka przyniosła też "przedkąskę" w postaci małej kostki marynowanego złotego buraka z parmezanem.
następnie na stół wjechały przystawki. podane bardzo ładnie. mój chłodnik ogórkowy był bardzo smaczny i orzeźwiajacy. grzanka smakowała trochę jak prefabrykowana. niby była miejscami chrupiąca, ale jednoczesnie sprawiała wrażenie chleba odgrzewanego w mikrofali.... rilette z żabnicy miało chyba szansę być smaczne, niestety rozsmarowano je na grzance niemal przezroczystą warstwą, więc trudno było tak naprawdę posmakować.
carpaccio wołowe bardzo dobre, pokrojone odpowiednio cieniutko, ze słuszną ilością parmezanu, kaparami, rukolą i pesto słonecznikowym. do tego dania nie mieliśmy żadnych zastrzeżeń.
troć z puree z groszku i bobu ze szparagami: ryba trochę mdła, za mało słona, odpowiednio wysmażona, ale skórka nie była ani trochę chrupiąca. puree z groszku też brakowało soli, szparagi dobre i chrupiące. ładnie podane, ale jeśli chodzi o smaki, to nic mnie nie zachwyciło.
tagliatelle z pieczoną kaczką smaczne, ale brakuje jakiegoś sosu. ja zjadłam tylko jeden kęs, ale mąż, który miał przed sobą całe danie powiedział, że po kilku kęsach zaczyna też dokuczać jego monotonność i jednowymiarowość.
następnie przyniesiono nam kartę deserów. zdecydowaliśmysięna czekoladowy fondant z sosem miętowym. niestety czekaliśmy ponad 15 minut na przyjęcie zamówienia na deser. sala nie była zatłoczona, zajęte były może 4 stoliki. dodam, że do tego momentu byliśmy obsługiwany przez 3 kelnerów. młoda dziewczyna i chłopak, oboje bardzo sztywni i mało kontaktowi. nie lubię, żeby obsługa czaiła misięciągle za plecami i nadskakiwała za bardzo, ale para kelnerów z signature zdecydowanie zbyt oziębła. przy deserze pojawiłsiętrzeci kelner, starszy. i od razu zrobiłosięprzyjemniej, bo był bardziej ludzki, kontaktowy i "gościnny". przyjął zamowienie na fondant. tu znów czekaliśmy ponad 15 minut na jego podanie i znowu przez innego kelnera. deser prezentowałsięładnie, niestety fondant był niedopieczony. zamiast konsystencji przypominającej lawę, wylałsięna talerz rzadki sos. trudno było go zjeść widelczykiem deserowym, a nie podano łyżeczek. w smaku też był raczej przeciętny.
potem poprosiliśmy o rachunek i tu konsternacja ze strony kelnera, kiedy podałam voucher od zomatu pokrywający cześć rachunku (mimo, że wspomnialam o nim przy rezerwacji). zabrał voucher i 5 minut potem pojawiłsięinny kelner, z zapytaniem czy płacimy kartą czy gotówką (kartą). po kilku minutach pojawiłasiękelnerka z maszynką do kart. niestety do tej pory nikt nie przyniósł nam rachunku.... w końcu udało namsięgo dostać i zapłacić. ale tu znowu obsługa zawiodła, bo mimo oczekiwania nikt z obsługi nie przyniósł mi płaszcza, który po naszym przyjściu powieszono w szafie. więc znów wyprawa do baru w poszukiwaniu kelnera....

podsumowując, obsługa bardzo zawodzi, z wyjątkiem kelnera w średnim wieku, pozostała dwójka bardzo sztywna a ich minimalne zainteresowanie gośćmi odczuwasięjako wymuszone.... jedzenie nierówne, najlepsze były przystawki, dania główne raczej przeciętne, deser też. choć wszystko bardzo ładnie podane.
oczekiwałam po signature dużo więcej, zwłaszcza w kwestii obsługi.

byliśmy na spotkaniu słuzbowym w styczniu 2020, niestety restauracja nie spełniła moich oczekiwań. podana ryba była smaczna, acz nie wyjątkowa. przystawki ok, przegrzebki naprawde ładnie sie prezentowały. rzeczywiście sposób podania zachwyca natomiast sam smak potraw jest przeciętny/dobry. koleżanka zamówiła mięso, kelner nie zapytał o sposób wysmażenia i danie przyszło w formie medium rare, ona nie je niedosmażonego miesa wiec niestety nie jadłasięposiłkiem plus w takie restauracji powinnosięinformować/pytać o stopień wysmażenia. ja chciałam pić czerwone wino, niestety kelner bardzo namietnie próbował mnie namowić do bialego. chociaż nie miałam ochoty na białe pomimo jedzenia ryby. nie odpowiadała mi arogancja kelnera plus nie wydałosięże wiele wie na temat win. desery rzeczywiście super i tutaj zachwyt pozostał aczkolwiek wyraźnie czuło sie przerost formy nad treścia.

wyjątkowe miejsce pod wieloma względami. na pewno podstawą oceniania restauracji jest jedzenie. tutaj zaiste świetnie przyrządzone i smaki z polską nutą zatem idziesięnajeść ;)
ciekawy wystrój i miejsce z kawałkiem historii bo przecież była to ambasada sowiecka. można o tym przeczytać na ich stronie internetowej.

polecam

restauracja ma bardzo zjawiskowe patio, połączone jest ono z hotelem h15. wnętrze samej restauracji jest fajnie zaaranżowane i ciekawe - świetne fotografie na sali różowej są autorstwa miltona greena, warto poczytać na ich stronie internetowej o wystroju zanim przyjdziesiędo restauracji bo nagle okazuje się, że jest tam wiele smaczków o których warto wiedzieć np. odrestaurowane oswaldy, sierpy i młoty na kolumnach.... kelner powiedział nam, że w sali zielonej jest francuska, ręcznie malowana tapeta... wow, normalnie bomba! siedzisz i myślisz sobie, że to miejsce ma duszę i nareszcie ktoś zrobił coś sensownego, oryginalnego i umaił zachować historię uwzględniając trendy xxi wieku. nie jest to kolejny hipsterski bar jaki milion jest w wawie.

jedzenie: 
śniadania są smaczne i dodatkowym atutem jest to, że to tzw. śniadania hotelowe gdzie  można jeść ilesięchce ;)))))))) w jednej cenie. jeszcze nie słyszałam o śniadaniach takich w warszawie w innych hotelach gdzie zwykły kowalski może sobie przyjść i tak pojeść :))))) 
za zwykłą grzankę z jajkiem sadzonym, plus napoje i jakieś dodatki płacisię60-70 pln w knajpach. warto! 

podobno są tu dania gwiazd ale ich nie próbowaliśmy za to makaron z ośmiornicą pomimo, że to nie jakieś wyszukany smak, jest bardzo pyszny. mało jest miejsc gdzie zrobią dobrze ośmiornicę .... jednym takim jest warszawa wschodnia no i teraz signature :) thank you guys! uwielbiam ośmiornicę.

byliśmy z przyjaciółmi.
nie było zaskoczenia smakowego aczkolwiek piękne wnętrze - szczególnie patio robi duże wrażenie. i znowu, daje 4 w porównaniu do innych pretendujących do bycia ekskluzywną restauracją. tutaj ekskluzywny jest wystrój, niektóre dania i ceny. nie ma niestety zaskoczenia.

obsługa bardzo miła choć pan kelner bardzo zmienił emocje po naszej informacji zwrotnej, że "zupa" rybna mi nie smakowała... ale od początku.

poszliśmy z przyjaciółmi. bardzo ciepłe powitanie, miła rozmowa, dobra atmosfera.

zamówiliśmy zupę rybną i raki na początek. pani, której składaliśmy zamówienie wyjaśniała wszystko oprócz tego, że zupa rybna jest kremem rybnym z kilkoma ćwiarteczkami ziemniaków, paroma warzywami i kilkoma małymi kawałkami ryby.
to była najsłabsza cześć wieczora. nie jadłem tak słabej "zupy" rybnej a jadam często. mało warzyw, tylko szczątki jednego rodzaju ryby, ziemniaczki smakowały jakby były obrane wczoraj... i ten krem!!!

kelner powinien nauczyćsięprzyjmować informacje zwrotne. jeśli już pyta czy smakowało to niech będzie przygotowany na grzeczną przecież odpowiedź "niestety nie"

raki z mango bardzo w porządku. smakowały nam.

na drugie dorsz atlantycki gotowany. miękki, lekki bardzo dobry. smakował nam.

było bez szału. ładne miejsce, poczciwe jedzenie oprócz zupy jednak mało zaskakuje smakami. zachęcam kelnera do większej otwartości. daję 4 ponieważ atmosfera po podaniu kremusiępogorszyła a jedzenia jak na te ceny dość banalne i zwyczajne choć cena wysoka przecież.

restauracja signature mieścisięw samym centrum warszawy na ulicy poznańskiej. jest miejscem, które zdobyło wiele licznych nagród, a także znalazłosięw przewodniku michelin. przyznam, że na pierwszy rzut oka jest restauracją bardzo wymagającą i jakby niedostępną dla zwykłego „kowalskiego”, jednak po zajęciu miejsca przy stoliku i wizycie kelnera, wrażenie niedostępności mija, bowiem obsługa rozładowuje nieco napiętą atmosferę.

restauracja z klasą, w której można poczućsięjak ci szczesliwcy z masterchefa albo michelin ;). obsługa uprzejma, szybka i profesjonalna. wystrój lokalu elegancki, dobry na randkę czy spotkanie biznesowe. jedzenie, które wyprobowalismy było na nierownych poziomach. sprawdzone opcje:
1. rewelacyjna zupa ogórkowa, idealnie kwaśna z dużymi czastkami warzyw.
2. ravioli z czosnkiem niedzwiedzim, gorsze jako przystawka niż zupa, ale bardzo ciekawe w smaku.
3. sandacz, risotto z zielonym groszkiem, rillettes z kraba, marynowany ogórek - świetna ryba, jednak risotto mdłe. nie mogę ocenić rillettes, ponieważ ma bardzo mocno rybny smak, za którym ja nie szaleje, ale może inni śnią o nim po nocach.
4.kurczak kukurydziany, orzechy, szpinak, kopytka, wywar z kurczaka i pancetty, gotowane rzodkiewki - kurczak trochę za bardzo wysuszony, jednak chrupiąca skórka i nadzienie pomiędzy nią a mięsem rewelacja. bardzo dobre kopytka i pozostałe dodatki.
5. sernik - pyszny, kremowy i delikatny. idealna kompozycja z truskawkami i borówkami.
6. mus czekoladowy z wiśniami i czekoladowym płatkiem - om nom nom. każdy miłośnik czekolady powinien tego spróbować.

polecam i na pewno sama wrócę :)

nasza wizyta w signature związana była z 30. urodzinami mojej narzeczonej. choć na miasto wychodzimy stosunkowo często i przy takich okazjach, wyznaczamy sobie większy niż zazwyczaj budżet, tak już mam, że nie chcę wracać w te same miejsca i próbuję odkrywać nowe. nawet więc po zachwytach nad amaro, nolitą czy senses, schodzimy świadomie półkę niżej i sprawdzamy, czy warto celebrować fine dining na ul. poznańskiej.
odpowiedź brzmi: tak! signature to miejsce z elegancją i klasą, gdzie wystrój nie przytłacza, a butikowość nie peszy. obsługasięstara, jest uśmiechnięta i dostępna. w tygodniu poprzedzającym boże narodzenie lokal jest zdominowany przez firmowe wigilie i hotelowych gości. ale przecież daty urodzinsięnie wybiera. zaczynamy od aperitifu: kir royal i bellini. oba drinki smaczne, nie przesadnie słodkie, choć z drugiej strony w zrobieniu ich nie ma wielkiej filozofii. z karty win wybieramy hiszpańską riberę del duero z rocznika 2013 i zabieramysięza studiowanie menu.

karta dań jest średniej długości, ale każdy znajdzie w niej coś dla siebie. smaki są ciekawe, interesująco skomponowane, nie ma mowy o sztampie. jesteśmy głodni, więc decydujemysięna wariant: przystawka, zupa do podziału i danie główne. za namową sympatycznej blondynki decydujemysięna raki i foie gras. szyjki rakowe podane są na zimno, w opakowaniu z irańskiego kawioru, z domieszką ikry z łososia i marynowanego mango oraz orzechów, w bardzo ciekawym sosie. gęsia wątróbka jest przełamana puree z palonej chałki, piklowanym arbuzem i sosem z kurczaka. porcje w sam raz, obie pozycje bardzo przypadły nam do gustu, podobnie jak wcześniej zaserwowane amuse-bouche w postaci koziej chałwy z pieczonym burakiem. 

w przedświątecznym rozgardiaszu, w dźwięku kolęd i blasku choinki, obsłudze signature zdarzasiępomylić. zamiast polecanej przez kelnerkę zupy dnia w postaci bulionu z gęsi po azjatycku dostajemy krem rybny z kawałkami pstrąga. jest pyszny, koniec końców może nawet dobrzesięzłożyło, ale zamawialiśmy jednak coś innego. pomyłka wisiała w powietrzu przy daniu głównym, kiedy kelner spytał, czy uruchamiać już kuchnię z jesiotrem (zależało nam na odstępach między posiłkami i celebrowaniu kolacji we własnym tempie), przypomnieliśmy, że uruchamiać można, ale zamówionego przez nas wcześniej jagnięcinę i jelenia. zdarza się, grunt to wybrnąć z sytuacji z uśmiechem, co w tym przypadku nie stanowiło dla kelnera problemu.

jako, że tego wieczoru mieliśmy ochotę na mięso, wybraliśmy wspomniane czerwone mięsa: jagnięcinę i jelenia. oba dania były przepyszne. comber z jelenia podany jest w towarzystwie palonych żołędzi, malutkich i zgrabnych krokietów z kaszą gryczaną i wędzoną słoniną oraz musu z kapusty. jagnięcy antrykot, różowy podobnie jak dziczyzna, otoczony jest fantastycznymi i chrupiącymi w środku pielmieni z kalafiorem, musem cebulowym i odrobiną wywaru. dania główne smakowały nam tak, jak wyglądały, czyli zdecydowanie wybornie. 

trochę z zachłanności, trochę z konieczności umieszczenia gdzieś zamówionej przeze mnie wcześniej świeczki, sięgamy do karty z deserami. naszym faworytem był mus karmelowy z lubczykiem, ale niestety nie był akurat dostępny. wybieramy więc polecaną przez obsługę tartę pralinkową z lodami truskawkowymi, która z tartą w rozumieniu cukierniczym nie ma wiele wspólnego i jest tu chyba najlepszym możliwym deserem. ganache czekoladowo-kawowy jest smaczny, ale dość ciężki. lody z pieczonego białego sera w połączeniu ze sporą dawką czekolady mnie jednak trochę znokautowały. ale nie byłem w nastroju do narzekania - kelner złożył życzenia od firmy, posiedzieliśmy jeszcze chwilę, obejrzałem eleganckie hotelowe patio i można było uznać wieczór za udany. rachunek był ok i nie zdemolował mojego domowego budżetu. ogólne wrażenie jest bardzo dobre - szkło, forma podania, wystrój miejsca i generalny luz nam tu pasowały.

ekskluzywnie i dość drogo. jedzenie bardzo smaczne, podane w sposób zadowalający chyba każdego konesera dobrej kuchni. jednak nie jest to miejsce dla każdego, porcje sa typowo degustacyjne:) do restauracji jest również bezpośrednie przejście do zadaszonego patio, jak rozumiem będącego częścią składową hotelu. miejsce wręcz idealne na biznesowe wyjście czy romantyczną kolację we dwoje. ja zamówiłam cielęcinę marsala podawaną z puree ziemniaczanym, ziarnami gorczycy oraz kremowym szpinakiem. żona z kolei zamówiła antrykot jagnięcy, mus z młodej cebuli, plemieni z kalafiorem, grzybkami enoki z wywarem jagnięcym. oba główne dania rozpływałysięw ustach. jako przystawkę zamówiłem carpaccio wołowe na pesto słonecznikowym, rukola i kapary - rownież bez zarzutu. najsłabszym elementem była kremowa zupa z dynii. jadłem już lepszą w barze wegetariańskim na pradze. polecam, mają również świetne desery, choć nieco szkoda, że takie małe porcje. moja tarta pralinkowa z owocami, lodani truskawkowymi była pyszna. nieco słabiej wypadł mus migdałowy, pieczone jabłko, nektarynka w karmelu pomarańczowym z sosem z wędzonej mirabelki. no ale i tak urok tego miejsca pozostaje na dłużej z nami w pamięci.

miało być bardzo dobrze. przewodnik. prestiż. dobra lokalizacja. opinie. wszystko za tym przemawiało, że mój obiad czwartkowy będzie naprawde udany. niestety było tylko poprawnie. stek był w porządku, parzybroda średnia. taka restauarcja powinna popracowac też nad wydaniem dań. najlepszy z tego wszystekigo byl amuse bouche pod ktorym niestety nie mogąsięw 100% podpisać bowiem główną rolę grał kozi ser - który oczywiście nie jest ich wyrobem. mimo dobrego wystroju i wielu jasnych kolorów atmosfera w restauarcji jest dość ponura panowie kelnerzy niech troche sie wyluzuja i czasami uśmiechnął odrazu bedzie lepiej.

a może po prostu oczekiwałem zbyt wiele.

goście z zagranicy!;) gdzie by tu ich zabrać? wertowałam ci ja przewodniki michelina, trip advosora, rekomendacje forbsa i opinie zomato. padło na restauracje signature w budynku h15 boutiqe hotel na poznańskiej. zrobiłam rezerwacje przez zomato/ nie została potwierdzona, a dodam, iż godzin do wyboru i koloru nie było, więc zadzwoniłam i okazałosięże są dostępne wszystkie, a menago nie sprawdzał rezerwacji... widocznie..
wchodzimy do środka. czego tu nie ma...
znakomicie zachowane zdobienia sierpa i młota z czasów kiedy znajdowałosiętu poselstwo i ambasada sowiecka, odrestaurowane krzesła oswald z lat 50, oświetlenie serga oraz oryginalne fotografie miltona green’a przedstawiające marilyn monroe, a także oszklone patio z popiersiami lenina i pięknym fortepianem. wow!
stolik wybieramy na patio. ruch minimalny/ jeden gość w środku. brawurowy kelner z wypryskami na całej twarzy ( współczuję, ale nie jest to najfajniejszy widok w restauracji) zapewniający, że mówi po angielsku, przyjmuje pierwsze zamówienia. ja chcącsięupewnić, że wszystko zostało zamówione zgodnie z naszym życzeniem, upewniamsiępo polsku, wymieniając dania zamówione po angielsku jeszcze raz po polsku. nie ze złośliwości. trochę tego było...na to oburzony kelner: przecież ja rozumiem. wjeżdża proseco, potem czekadelko
i przystawki... zamawialiśmy przegrzebki oraz sałatkę cezar z krewetkami. wjechała sotte, bez krewetek...
po przybyciu ponownym kelnera zapytałam grzecznie gdzie są krewetki, a on że musi kuchnię zapytać..,
po kilku minutach zjawiłsięz talerzykiem i kilkoma krewetkami na nim z zapewnieniem że to kuchnia zapomniała... ręce mi opadły, bo tylko nas obsługiwał z notesikiem w dodatku! dania pyszne, ale co z tego? obsługa barowa... dania główne to filet z kaczki barbarie, duszony pasternak z botwiną, młode buraczki oraz nagład z musem z białych szparagów i koziego sera, biała rzodkiew. dania przepyszne, podane przepięknie. kolej na desery i wino. w zamian za pomyłkę z sałatą desery od menadżera gratis. tarta pralinkowa z owocami i lodami truskawkowymi* 1 miejsce wine&food noble night oraz bavaresse z białej czekolady. dla mnie bez szału. ale miło, że ktoś przeprosił za pomyłkę.
rachunek spory, jedzenie pyszne, obsługa taka sobie. gdyż w takich restauracjach liczysz na wow nie tylko kulinarne. i mam problem z oceną/ jedzenie i wystrój na 5,0 reszta minus 1,0

niestety nisko.
zaczne moze od plusow. bardzo miło ze strony kelnera, który opowiedział nam o wnętrzu, obrazach, super. no i koniec.
oczywiście jestem świadoma, ze mój weganizm nie wszędzie zostanie potraktowany poważnie, jednak w takim miejscu oczekiwałam współpracy. niestety. ciężko było wyjaśnić kelnerowi, żeby uprzedzil kucharza, aby nie nakladali sera w jednej przystawce. po długich namowach w końcusięzgodził, jednak przystawkę dostałam z porcją sera i wyjaśnieniem, ze "niestety nie udało się".
i dalej, garść sałaty jako danie główne. nie oczekiwałam żadnych popisów kulinarnych, jednak co to mówi o kucharzu, który słysząc hasło "weganizm" serwuje talerz sałaty? uważam, ze można było inaczej do tego podejść. szkoda, bo podobno jedzenie nie było zle, jednak to podejście do goscia z "wymaganiami" od pokazuje prawdziwy poziom.

z całą odpowiedzialnością mogę powiedzieć, że to jedna z najlepszych, jeżeli nie najlepsza restauracji w warszawie. wszystko było perfekcyjne - jedzenie, obsługa, wystrój, klimat. a przechodząc do szczegółów:
1. jedzenie
pyszne pieczywo podane na początek. amuse-bouche było rewelacyjne (halibut), już po nim wiedziałam, że przyjście tu to nie był błąd. porcje są idealnie - nie za duże, ale też nie śmiesznie małe. po 3-daniowej kolacji byliśmy syci, ale nie przeżarci, jak tosięzwykle zdarza. na przystawki wybraliśmy: siekaną polędwicę zapieczoną pod siemieniem lnianym (obłędna, moje ulubione danie tego dnia) oraz przegrzebki (ciekawe i przepięknie podane). danie główne to: otwarte ravioli (pyszne, choć to z mąki i wody smakuje mi bardziej) oraz antrykot jagnięcy (mięso perfect, a mus z cebuli zaskoczył nas na plus). finiszowaliśmy słynną tartą pralinową, która była bardzo dobra, ale szczerze mówiąc spodziewałamsięwięcej, czytając hurraoptymistyczne opinie.
2. obsługa
trafił namsięprzemiły, uśmiechnięty kelner, który z chęcią doradzał i odpowiadał na pytania. poza tym pojawiałsięzawsze w idealnym momencie. nie mieliśmy wrażenia, że czekamy choć minutę zbyt długo. mieliśmy rezerwację z zomato z zaznaczoną opcją, że to ważna okazja. ku naszemu zaskoczeniu dostaliśmy po kieliszku prosecco gratis, a po chwili pan kelner wrócił z informacją, że namówił pianistę, żeby zagrał coś specjalnie dla mnie. no, normalnie jak na filmie... chociaż nawet bez tego byłam już kupiona.
3. wystrój
jest pięknie. szczególnie na patio. widać, że każdy szczegół jest przemyślany - od ustawienia stolików, po dekoracje kwiatowe. 

nie ma co ukrywać, że restauracja jest droga. raczej na specjalne okazje, niż na codzienne wyjścia. jednak warto. za wysoką ceną idzie tu jeszcze wyższa jakość.

o restauracji signature bardzo pozytywnie wypowiadająsięinternauci na najpopularniejszych portalach gastronomicznych. i cóżsiędziwić, skoro to jedna z nielicznych restauracji w polsce, której gwiazdki przyznał słynny przewodnik gastronomiczny michelin! nam jednak nie wystarczyły pochlebne opnie. aby dać wam gwarancję, że restauracja jest naprawdę dobra postanowiliśmy ją odwiedzić!