kiyas kabul etmez... - isin dogrusunu söylemek gerekirse her türk gibi hamur isine bayilirim. börekler, makarnalar ve tabi ki pizzalar. ve yine her türk gibi yedigim herseyi baska bir seyle kiyaslama ihtiyaci duyarim "güzel bir börekmis ama anneminki gibi degil" vb.
bir çok yerde pizza yedim, kendim de yaptim fakat bugüne kadar hiç birinde "güzel pizzaymis ama x yerinki gibi degil" demek gibi bir kiyaslama imkani bulamamistim.
iste pizano ile öyle bir zamanda tanistim. ortaköy'de sirin mi sirin, trafige kapali, çocuklarin kosturdugu, komsuluklarin gerçek oldugu küçücük bir sokakta rastlastik pizano ile...
merakta var ya... attim kendimi içeriyle, kirmiziyla harmanlanmis ahsap tonlari, kapisindaki hasir sandalyeleri, kirmizi-beyaz masa örtüleriyle pek bir bizdendi. hemen bir pizza pizano söyledim. sonuçta bir mekani tanimak için spesiyalini tatmak lazim. o ne güzel bir pizzaydi, incecik, bol malzemeli, lezzetli ve kocaman. ilk pizza önüme geldiginde dedim "ben bunu hayatta bitiremem" ama o kadar hafifti ki bir dilim daha, bir dilim daha derken bitiverdi ve sonunda da damagimda müthis bir lezzet kaldi. ama çok daha muhtesemi hafif olmasi, pesinden tatli bile yemek istedi canim. pizzanin lezzetinin sirri tas firinda yapilmasiymis, ki dogru gözümün önünde pisirdiler zaten:)
pizzanin yaninda sirince sarabi sunuyorlar. pizza-sarap eslestirmesi bile yaptim kendimce.
menüde 26 çesit pizza var, her zevke göre fazlasiyla. hatta kendi pizzanizi bile hazirlayabiliyorsunuz. ee daha ne olsun.
yolunuz ortaköy'e düserse mutlaka ugrayin. hiç olmadi eve siparis verin ve bu müthis deneyimin bir parçasi olun.
evet, artik benim de baskalariyla kiyaslayabilecegim bir pizzacim var. mutlaka denenesi...