pizano pizzeria

benim için bir lokanta yazısının sadece “yemek” meselesini içermediğini birkaç defa anlatmaya çalıştım sevgili okurlar. bir mekanın ruhunu yaratan tüm ayrıntıların, dekorasyonun, müziğin, lokasyonun ve tabii ki -merkezde- yemeklerin, değerlendirme yaparken beni etkilediğini ve bu etkilerin, neticede bir bütünü oluşturduğunu düşünüyorum. mesela geçen gün  tanıştığım pizano pizzeria‘nın atmosferi gibi.

bu lokanta, “küçücük fıçıcık, içi dolu turşucuk” kategorisinde karşıma çıktı desem yeridir. ortaköy’ün pek nadiren ayak bastığım bir sokağına yerleşmiş, şirin mi şirin, belki 20-25 kişiyi aynı anda ağırlama kapasitesine sahip bir lokanta burası. dikkatinizi çekerim, tüm i̇talyan yemeklerini veren bir “trattoria” değil bu mekan; iddiası en nefis pizzaları üretmek olan bir “pizzeria”.

gerçekten küçücük bir dükkanda buluyorsunuz içeri adımınızı attığınızda. adeta taş fırın ile burun buruna geliyor, içinde pişen enfes pizzaların sadık bir dost gibi sizi sarmalayan kokularıyla haşır neşir oluyorsunuz.

bir i̇talyan lokantasının, bana kalırsa “olmazsa olmazı” kırmızı beyaz damalı masa örtüleri, zaten masaya oturur oturmaz her şeyin “nizami” olduğu konusunda sizi bilgilendiriryor. bu ufacık lokantanın masa örtüleri ve enfes kokusu ile beni kendine hemen aşık ettiğini söylesem yeridir. ama ulaştığım yaş ve deneyim, ilk görüşte aşkın aldatıcılığını bilmemi ve temkinli davranmamı sağlıyor her zamanki gibi.

bir de yemeklere bakalım. öncelikle otuzun üzerinde pizzayı üreten bu güzide lokantada girişte dana carpaccio, bitişte de tramisu ve çikolatalı bisküvi tatlısı verdiklerini, bunun haricinde de başka bir “pizza dışı” çalışmaları olmadığını vurgulayalım.

carpaccio, “nizami” evet, ama yıldız olmaya namzet değil. tüm değerlendirmelerin “izafiyet teorisine” göre yapıldığını unutmayınız. yani bu carpaccio’yu tek başına hayli lezzetli bir yemek olarak ele alabilecekken, ister istemez kafamda daha önce yediklerimle bir karşılaştırmaya gidiyor ve “carpaccio ligi”nde orta sıralara oynayabileceğini düşünüyorum. ama yanında içtiğim ve kavanozda servis edilen limonata 10 numara. doğası gereği tuzlu bir yemek olan pizzanın yanında denge unsuru namına servis edilecek böyle bir limonata ideal bir ahenk kuracaktır bence. bir de getirdikleri “focaccia” muhteşem. bence mekanın imzası olması gereken bir çalışma bu ekmek. özellikle inceliğine ve içinde varolduğunu hissettiğim “kararında” sarmısağa bayıldım.

pizzalardan “fagotto” bir alem. i̇çinde dana jambon, sote ıspanak, mozarella, domates sos, sarmısaklı zeytinyağı sosu mevcut. “i̇çinde” diyorum, çünkü bu kapalı bir pizza. üzerine serpilmiş ve odun ateşinde kavrulmuş parmesan peyniri de enfes bir tat katmış kendisine. sote ıspanak da hayli lezzetli. benim gibi “ne işi var ıspanağın pizzada?” tarzı yaklaşan bir insana bile kendini sevdirdi açık konuşmak gerekirse.

başka ne mi yedim? solo prosciutto: domates sosu, mozarella, prosciutto cotto, prosciutto parma, pepperoni, mantar, karamelize soğan… bir “gavur” eti bombardımanı. bana kalırsa miss pizza’da yediklerimden bir tık daha lezzetli. meraklısını rahatlıkla memnun edebilecek bir tada sahip.

pizza della resistenza: domates sosu, mozarella, dana bonfile, karamelize soğan, kekik…. tatlımsı karamelize soğan ile kekik bir araya gelince, tatların savaşından, önemli bir uyum ortaya çıkmış.

solo carne: domates sosu, mozarella, dana bonfile, sucuk, dana jambon, jalapeno biberi… i̇şte bu tam etobur erkek çocuklarına uygun bir oyuncak. keyifle yedim. etobur duygularımın tatmin olması meselesinde, “gavur” eti olanların mı, yoksa bu pizzanın mı baskın çıktığını tespit edemedim. tatlı bir açmaza gömüldüm.

pizza al pollo bianco: krem peynir, mozarella, tavuk parçaları, mantar, ıspanak, közlenmiş kırmızı biber, yeşil biber. domates sosu bulunmayan “beyaz” bir pizza. benim asla ilk seçimim olmayacak bir çalışma. sevenlerini mutlu etsin.

mediterraneo: domates sosu, mozarella, çeri domates, yeşil biber, beyaz peynir, siyah zeytin, kekik, fesleğen. beyaz peynir, domates, kekik bir araya gelince muhteşem oluyor bana kalırsa. hoş bir lezzeti var. 

pizza pesto: pesto sos, mozarella, közlenmiş kırmızı biber, kabak, toz parmesan, çeri domates, roka. yediklerim içinde biraz gerilere koyabilirim.

primavera: domates sosu, fesleğen, çeri domates, közlenmiş patlıcan, kekik, sarmısaklı zeytinyağ sosu. en temel özelliği peynirsiz olması. hafif ve zarif.

pizza piano: domates sosu, mozarella, dana bonfile, mantar, közlenmiş kırmızı biber, kekik. bu kadar güzel etli pizzalar varken bu iz bırakmadı bende.

eveeeet, gelelim zurnanın “zırt” dediği yere… mekanın pizza koko ismini verdiği, içinde domates sosu, mozarella, kokoreç, kekik ve kırmızı pul biber olan başyapıt için kısa ve öz bir yorumda bulunmakta fayda var:

“bu resmen bir icat olmuş sevgili dostlar!!”

bu pizzadan yememek bir kayıptır. bir eksikliktir. bu doğu-batı sentezi mendeburun tadına bakmamak büyük bir üzüntü kaynağıdır. benden söylemesi.

son sözüm de tramisu olsun bu güzel pizzacıda. hayatımda yediğim en güzel tramisuyu venedik’tetavsiyeüzerine gittiğim bir lokantada mideye indirmiştim. pizano pizzeria’nın tramisu’sunu ikinci sıraya rahatlıkla koyabilirim. i̇kisi arasındaki en temel fark, bu yediğimde ya çok az alkol vardı, ya da hiç yoktu. tam anlayamadım. 

neticede pizano pizzeria uzun zamandır hayalini kurduğum o küçük ve büyülü pizzacı galiba. denemediyseniz mutlaka gidin…


-----26 nov, 2014-----

benim için bir lokanta yazisinin sadece “yemek” meselesini içermedigini birkaç defa anlatmaya çalistim sevgili okurlar. bir mekanin ruhunu yaratan tüm ayrintilarin, dekorasyonun, müzigin, lokasyonun ve tabii ki -merkezde- yemeklerin, degerlendirme yaparken beni etkiledigini ve bu etkilerin, neticede bir bütünü olusturdugunu düsünüyorum. mesela geçen gün, bir mekanist etkinliginde tanistigim pizano pizzeria‘nin atmosferi gibi.

bu lokanta, “küçücük fiçicik, içi dolu tursucuk” kategorisinde karsima çikti desem yeridir. ortaköy’ün pek nadiren ayak bastigim bir sokagina yerlesmis, sirin mi sirin, belki 20-25 kisiyi ayni anda agirlama kapasitesine sahip bir lokanta burasi. dikkatinizi çekerim, tüm italyan yemeklerini veren bir “trattoria” degil bu mekan; iddiasi en nefis pizzalari üretmek olan bir “pizzeria”.

gerçekten küçücük bir dükkanda buluyorsunuz içeri adiminizi attiginizda. adeta tas firin ile burun buruna geliyor, içinde pisen enfes pizzalarin sadik bir dost gibi sizi sarmalayan kokulariyla hasir nesir oluyorsunuz.

bir italyan lokantasinin, bana kalirsa “olmazsa olmazi” kirmizi beyaz damali masa örtüleri, zaten masaya oturur oturmaz her seyin “nizami” oldugu konusunda sizi bilgilendiriryor. bu ufacik lokantanin masa örtüleri ve enfes kokusu ile beni kendine hemen asik ettigini söylesem yeridir. ama ulastigim yas ve deneyim, ilk görüste askin aldaticiligini bilmemi ve temkinli davranmami sagliyor her zamanki gibi.

bir de yemeklere bakalim. öncelikle otuzun üzerinde pizzayi üreten bu güzide lokantada giriste dana carpaccio, bitiste de tramisu ve çikolatali bisküvi tatlisi verdiklerini, bunun haricinde de baska bir “pizza disi” çalismalari olmadigini vurgulayalim.

carpaccio, “nizami” evet, ama yildiz olmaya namzet degil. tüm degerlendirmelerin “izafiyet teorisine” göre yapildigini unutmayiniz. yani bu carpaccio’yu tek basina hayli lezzetli bir yemek olarak ele alabilecekken, ister istemez kafamda daha önce yediklerimle bir karsilastirmaya gidiyor ve “carpaccio ligi”nde orta siralara oynayabilecegini düsünüyorum. ama yaninda içtigim ve kavanozda servis edilen limonata 10 numara. dogasi geregi tuzlu bir yemek olan pizzanin yaninda denge unsuru namina servis edilecek böyle bir limonata ideal bir ahenk kuracaktir bence. bir de getirdikleri “focaccia” muhtesem. bence mekanin imzasi olmasi gereken bir çalisma bu ekmek. özellikle inceligine ve içinde varoldugunu hissettigim “kararinda” sarmisaga bayildim.

pizzalardan “fagotto” bir alem. içinde dana jambon, sote ispanak, mozarella, domates sos, sarmisakli zeytinyagi sosu mevcut. “içinde” diyorum, çünkü bu kapali bir pizza. üzerine serpilmis ve odun atesinde kavrulmus parmesan peyniri de enfes bir tat katmis kendisine. sote ispanak da hayli lezzetli. benim gibi “ne isi var ispanagin pizzada?” tarzi yaklasan bir insana bile kendini sevdirdi açik konusmak gerekirse.

baska ne mi yedim? solo prosciutto: domates sosu, mozarella, prosciutto cotto, prosciutto parma, pepperoni, mantar, karamelize sogan… bir “gavur” eti bombardimani. bana kalirsa miss pizza’da yediklerimden bir tik daha lezzetli. meraklisini rahatlikla memnun edebilecek bir tada sahip.

pizza della resistenza: domates sosu, mozarella, dana bonfile, karamelize sogan, kekik…. tatlimsi karamelize sogan ile kekik bir araya gelince, tatlarin savasindan, önemli bir uyum ortaya çikmis.

solo carne: domates sosu, mozarella, dana bonfile, sucuk, dana jambon, jalapeno biberi… iste bu tam etobur erkek çocuklarina uygun bir oyuncak. keyifle yedim. etobur duygularimin tatmin olmasi meselesinde, “gavur” eti olanlarin mi, yoksa bu pizzanin mi baskin çiktigini tespit edemedim. tatli bir açmaza gömüldüm.

pizza al pollo bianco: krem peynir, mozarella, tavuk parçalari, mantar, ispanak, közlenmis kirmizi biber, yesil biber. domates sosu bulunmayan “beyaz” bir pizza. benim asla ilk seçimim olmayacak bir çalisma. sevenlerini mutlu etsin.

mediterraneo: domates sosu, mozarella, çeri domates, yesil biber, beyaz peynir, siyah zeytin, kekik, feslegen. beyaz peynir, domates, kekik bir araya gelince muhtesem oluyor bana kalirsa. hos bir lezzeti var.

pizza pesto: pesto sos, mozarella, közlenmis kirmizi biber, kabak, toz parmesan, çeri domates, roka. yediklerim içinde biraz gerilere koyabilirim.

primavera: domates sosu, feslegen, çeri domates, közlenmis patlican, kekik, sarmisakli zeytinyag sosu. en temel özelligi peynirsiz olmasi. hafif ve zarif.

pizza piano: domates sosu, mozarella, dana bonfile, mantar, közlenmis kirmizi biber, kekik. bu kadar güzel etli pizzalar varken bu iz birakmadi bende.

eveeeet, gelelim zurnanin “zirt” dedigi yere… mekanin pizza koko ismini verdigi, içinde domates sosu, mozarella, kokoreç, kekik ve kirmizi pul biber olan basyapit için kisa ve öz bir yorumda bulunmakta fayda var:

“bu resmen bir icat olmus sevgili dostlar!!”

bu pizzadan yememek bir kayiptir. bir eksikliktir. bu dogu-bati sentezi mendeburun tadina bakmamak büyük bir üzüntü kaynagidir. benden söylemesi.

son sözüm de tramisu olsun bu güzel pizzacida. hayatimda yedigim en güzel tramisuyu venedik’tetavsiyeüzerine gittigim bir lokantada mideye indirmistim. pizano pizzeria’nin tramisu’sunu ikinci siraya rahatlikla koyabilirim. ikisi arasindaki en temel fark, bu yedigimde ya çok az alkol vardi, ya da hiç yoktu. tam anlayamadim.

neticede pizano pizzeria uzun zamandir hayalini kurdugum o küçük ve büyülü pizzaci galiba. denemediyseniz mutlaka gidin…

rüya gibi - belki pek çogunun önünden geçip fark etmeyecegi , küçücük fakat sicak bir dükkan. iki yana açilan kapilari lezzete davet ediyor sizi adeta. kirmizi kareli masa örtüleriyle bir an da kendinizi napoli'de buluyorsunuz adeta. nefis pizza kokulari arasinda masamiza dogru sürüklendik. ben margarita ,erkek arkadasimsa solo proscutti yedi. incecik hamurun nefis bir sos ve akiskanligiyla aklimi alan peynirle cennetten küçük bir ikramdi benim için. hamuru kitir kitir ve lezzetliydi , fabrikasyon pizzalarda ki sosun ve peynirin tadini bastiran mayalanmis hamur gibi yogun bir tat birakmiyor ve mideyi rahatsiz etmiyor.peyniri çok kaliteli bittikten sonra parmaginiza akanlari , parmaginizi yemenize neden olabilir.solo proscutti ise türkiye'de zor bulunan pizza ve domuz etini birlestirmis durumda.eti mükemmel pisirilmis ve pizzayla adeta harmanlanmisti. diger pizzalarin üstünde ki gibi ayarsiz pisirilmis degildi.etin pisirilisi için bile ayakta alkislanabilir.yemekten sonra tatli olarak tiramisu söyledik.çok zorlanacagimizi düsünerek 2miz bir taneyi bölüstük.meger ne büyük hataymis, o kadar hafif ve güzeldi ki erkek arkadasim her kasik aldiginda etimden bir parça aliyordu sanki. yumusak kremamsi kivamda az sekerli ve az yagli , muhtesem bir tadi vardi. yani benim için pizano pizzeria artik yiyecek mabetlerimden biri. sizin de gitmenizi tatmanizi kesinlikletavsiyeediyorum.

istanbulda yiyebilecegiz en iyi pizza baska mekan bakmayin ben bircogunu denedim burasinin yanindan bile gecemez.fiyatlarda ortalama.kendileri yaptiklari aci yaglari cok guzel denemenizitavsiyeederim

cokkkkkk iyitavsiyeederim heryer temiz tuvaletine kadar. kucuk romantik olanlar sever. cok şirin. herkes gitmeli. ben sevdim. hızlı servis. guler yuzluler. herkesetavsiyeederim

çilek surubu - az miktarda ve deneme amaçli yaptiklari çilek surubu'nu son damlasina kadar bitirmenin hakli gururunu yasiyorum. mekanin sahibi nurcay hanim nasil bir çilekle, ne gibi islemler sonucu yapiyor hiç bilmiyorum ama ugradiginizda mutlaka sorun ve varsa deneyin baska yerde bulabileceginiz bir lezzet degil kesinlikle. #mekanist2013

-----09 mar, 2012-----

yeni saraplari da harika - sunduklari sarapta degisiklige gitmisler ve markasini da söylemiyorlar ki gidip bulup alalim. ancak su bir gerçek ki pesto soslu pizza ile yeni saraplari birbirine gerçekten çok ama çok yakisiyor. ilk firsatta gidip tekrar deneyecegim.

-----24 feb, 2012-----

pizza tamam da tiramisu niye enfes ki - simdi pizano menüsünden yemedigim pizza zaten kalmadi ama fark ettim ki muhtesem tiramisulariyla ilgili hiçbir sey yazmamisim. kesinlikle çok basarili bir tarifleri var. yanina bir de yesil çay tarçinli, portakalli degmeyin kis keyfine. yaza dönünce zaten limonatayi saniyorum ki sürahiyle almak gerekecek.

-----15 feb, 2012-----

bir italya kaçamagi - 14 subat'ta güzel bir pizza keyfi yaptik burada. mekanin da kurulus yildönümü olmasi sebebiyle, hem keyifli bir sohbet hem de keyifli bir aksam yemegi oldu.

-----12 oct, 2011-----

küçük bir italya kaçamagi - insan kendi hayatina eslik eden kavramlarin pesinde kosar çogu zaman. bu kimi zaman bir müzik olur, kimi zaman izlenen bir film, bazen de içine dalinip gidilen bir kitap. su aralar hayatima eslik eden kavram çogu zamankinden farkli olarak bir mekan... pizano pizzeria..

istanbul'da zaten is yogunlugundan dolayi, sikici, gergin, stresli geçen su günlerde pizano pizzeria benim için aksamlari yapilan küçük bir italya kaçamagi olmaya basladi. ortaköy sanki napoli'de bir semte dönüsüyor; ben sanki bir turiste, bütün gün stresli geçen günse keyifli bir tatile...

bütün bunlar tek bir olgu ile açiklanabilecek bir durum degil. sadece mekanin sicakligi, sadece isletme sahiplerinin ilgisi veya tek basina türkiye'de baska hiç bir yerde bu kadar iyisinin yenilebilecegine inanmadigim pizzalarla alakali degil durum. saniyorum ki tüm bunlar kendi hayatim, beklentilerim ve umutlarimla da birlesip pizano pizzeria'yi su aralar benim için hayatima eslik eden "kavram" yapiyor.

lezzetlerle ilgili çok sey söyleyebilirim. hepsi birbirinden güzel, farkli ve leziz onlarca pizza var. ancak bu biraz da kesif isi, farketme, deneme yanilma isi.. bu keyiften de kimseyi mahrum etmek istemem.. ama hangi pizzayi denerseniz deneyin emin olabilirsiniz ki o lezzeti baska bir yerde almaniz hiç de kolay degil...

-----24 jun, 2011-----

pizza & sohbet & muhabbet - ilk firsatta etkinlik disinda tekrar gitmeyi planliyorum buraya. eger ki ayni lezzet, keyif ve muhabbeti yakalarsam sevmedigim ortaköy'e tekrar tekrar gitmek için güzel ve leziz bir sebebim olacak. bu kadar güzel yazdin da niye 4 yildiz verdin acaba diyenlerin merakini gidereyim. 5 yildizi mekan olarak bana bir ani yadigar birakabilmis mekanlara veriyorum. su ana kadar sadece bir kere gittim, hele bir ikinci, üçüncü olsun anilansin o zaman 5 yildiz vermek için hiçbir çekincem kalmayacak eminim. ama gidenlerin mutlaka ve mutlaka pesto soslu pizza'yi yaninda güzel bir kirmizi sarap esliginde denemelerinitavsiyeediyorum. kesinlikle bambaskaydi.

hizmet mekan sicakligi guleryuzluluk ve bol cesit pizzasiyla kesinlikletavsiyeettigim bir mekan. kokorecli pizzayi ozellikle oneririm ayrica aci severleride aci yazan pizzalar fazlasiyla tatmin edicek.

pesto soslu pizzasi favorim oldu - 22 haziran'da mekanist.net'in gezgin&guru etkinligi pizano'da gerçeklesti. ortaköy'de princess hotel'in çapraz sokaginda böyle sirin bir butik pizzacinin yer alacagini düsünmezdim. mekan 14 subat 2011'de açilmis, çok yeni ama simdiden kemiklesmis bir kitlesi olusmus ve mekan isletmecilerinin verdigi bilgiye göre turistler bir sekilde burayi kesfetmisler ve hatta italyan misafirleri bile olmus. onlarin agzindan "tesekkürler." kelimesini duyduklarini anlatirken rahmi bey çok mutluydu. zaten bu güzel aksam için mekanist.net ekibi basta olmak üzere; mekan isletmecileri rahmi bey, esi nurcay hanim ve ablasina ve güzel sohbetleri için de arkadaslara çok tesekkür etmem gerekli. güleryüz, ilgi, elestirelere açiklik konusunda da mekan isletmecilerini tebrik ederim. mekana ilk giden bendim ve beni simsicak gülümsemesi ile nurcay hanim karsiladi. daha sonra siklikla yorumlarini okudugum kisilerle sohbet etme firsatim oldu. mekan çok sirin, sicak bir atmosfere sahip. pötikareli masa örtüleri ile de bu sirinlige daha çok vurgu yapiliyor gibi. gelelim pizzalara... baslangiç olarak domates soslu ve feslegenli az malzemeli pizzalardan tattik. ben özel olarak yaptirdiklari bakir kupalarda kirmizi sirince içtim, içimi rahat ve tatlimsi bir sarapti ama bence pizza ile daha buruk tatli bir sarap daha iyi gidebilir. daha sonra pizza margheritayi denedik. mekanin kendi adini vurguladigi tek pizzasi olan pizza pizano için yorumum düsündükleri gibi, türk damak tadina yakin buldugumu ve et ve köz biberin uyumlu lezzetini begendigimi söyleyebilirim. daha sonra pizza rosa servis edildi, o da degisikti. benim favorim ve bir dahaki sefer mutlak surette yiyecegim ve tavsiyeedecegim pizza tabi ki pizza pesto. ben etçil olmama ragmen bu pizzadaki tavugu bile fark etmedim, çok hafif ve fresh, sanki en farkli pizzasi pesto. diger pizzacilardan farkli olarak hiç domates sosu kullanmadan direkt pesto sosu ile hazirladiklari pizza ve pesto ile rokanin uyumu çok güzeldi. henüz menüde olmayan pizza koko'yu da deneme sansimiz oldu.farkli olmus ama sanirim ben kokoreçi ayri pizzayi ayri yemek isteyenlerdenim. tatli olarak da sadece 2 çesitleri var. ev yapimi ve çikolata sosu ile sunulan mozaik pasta. digeri de mascarpone ve kedi dili ile yapilmis kupada sunulan gerçek bir tiramisu. ben tiramisuyu begendim. sonuç olarak yaklasik 4 ay önce açilan bu butik pizzaci bence basarili ve denenmesi içintavsiyeedilebilecek bir mekan olmus. firini özel, isletmecileri özel, burasi henüz fazla kesfedilmemis ve özel bir mekan.

büyük porsiyonlar anca bir normal porsiyon olduğunda küçük pizzalaritavsiyeedemem. anca atıştırmalik olur. ortam olarak baya küçük bir dükkân ve ortaköye uygun. hamur biraz fazla inceydi ve peynir daha bol olabilir. domates sosu malesef çok zayif kaldi ve pizzanin seviyesini düşürüyor. fiyatlar orta ile yüksek arasi.

herhalde her haftasonu gidiyoruz. küçük ama şirin mi şirin bir yer. her hafta başka bir çeşit pizzasını deniyorum henüz ehh diyebileceğim bir tane bile pizza yemedim. hepsi birbirinden lezzizdi. i̇nce hamur, bol ve kaliteli malzemeli. servis hızlı, sempatik ve lezzetli bir yer.tavsiyeederim.

4.9 puanı kesinlikle haketmiyor, pizza hamuru kıtır kıtır kraker gibiydi. kullanılan malzemeler pek kaliteli değildi. italyan pizzasi yemek istiyorsanıztavsiyeetmem ama fast food pizzalardan daha guzeldi tabi.

i̇stanbul’un en iyi pizzacısı! et seviyorsanız solo carne, fesleğen seviyorsanız pizza pesto’yutavsiyeederim. kendinizi ara sokaktaki küçük salaş bir i̇talyan pizzacısında hissedeceksiniz! dipnot: tiramisusu da gayet başarılıydı.

ustu cok ince hamurla kapali pizzalarinitavsiyeederim. yedigim en guzel pizzalardan biriydi. icinde dana jambon ve ispanak bulunuyordu. sarimsakli bir sos ayrica lezzet katmisti.

baska bi yerde pizza yiyemiyorum artik. 6 çesidini denedim hepsi de çok güzeldi.. kokoreçli pizza biraz agir geldi ama degisik bi tat denemenizitavsiyeederim. etli mantarli olani ise tam türk damak tadina göre.. güleryüz ilgili mekan sahibi ve sicak havasiyla pizano bir numara!

pizano pizzeria'ya gelip denemek istememin en büyük sebebi, ortalama puanının 5 üzerinden 4.9 olmasıydı. açıkçası ben bu puanı biraz abartılı buldum ve de neden bu kadar yüksek ortalaması olduğunu anlayabilmiş değilim. evet gerçekten başarılı bir pizzacı. pizzasının hamuru incecikti ve tadi gercekten çok güzeldi. pizza çeşitlerinin fazlalığı da gerçekten menüden seçim yapmayı zorlaştıran olumlu bir detaydı. rezervasyon yaptırmadan yer bulmak mekan küçük olduğu için bir hayli zor oldu. çalışan kişi de güleryüzlü ve yardımseverdi. ama sonuç olarak 4.9'u haketmediğini düşünüyorum. lakin yine de ortaköye yolunuz düşerse kesinlikle pizano'nun pizzalarını tatmanızıtavsiyeederim. simge karakaş

daha önce hiç pizza yememisim - mekanist'in etkinligi sayesinde tanistigim bu sirin mekan bana hayatimda daha önce gerçek pizza yemedigimi gösterdi. mekana ilk gidenlerden oldugum için nurcan hanimin ismini kendi koydugu sapkali kadin çayini içme sansimda oldu ( nurcan hanim'a çay için ayrica tesekkür etmek isterim). pizzalara gelince ; ete düskün oldugum için benim favorim pizano ve koko (kokoreçli) oldu tabi ki. genel anlamda söylemek gerekirse sunduklari hersey çok ama çok lezzetliydi. sirince sarabini içeçek olarak denemenizitavsiyeederim. hersey bir yana nurcan hanim ve esinin o sicak sohbeti için bile birkez daha gitmeye deger bir mekan. çok yakinda arkadaslarimla gelmek üzere tekrar görüsmek ümidiyle :)