państwomiasto

bardzo długi czas oczekiwania na jedzenie. małe porcje, hummus okropny. danianiezostały podane jednocześnie. po godzinie oczekiwania na kanapki zrezygnowaliśmy.niepolecam

miejscówa jak najbardziej w moim klimacie. wysoki etaż z niewielką lekko surową przestrzenią, ale za to bardzo klimatyczny. pomimo tego, żenieodkryłam jeszcze co, to z pewnością miejsce ma coś co przyciąga. pierwsza wizyta i wyszło bardzo pozytywnie. miałam okazję zjeść u was najsmaczniejszego i najbardziej estetycznie podanego tatara jakiego kiedykolwiek próbowałam, a próbowałam wielu.niewiem co miał on takiego w sobie oprócz składników pod i obok niego ale w połaczeniu z nimi i ze świeżutkim pieczywem smakował naprawdę rewelacyjne. dzięki niemu, wiem już że warto próbować innych dań, mimo że kartaniejest jakoś specjalnie urozmaicona, z pewnością warto spróbować czegoś innego. miejsce też na pewno fajne do wieczornego posiedzenia przy bro, w środku lub na wystawionych na zewnątrz leżakach lub krzesłach. wrócę.

całkiem poprawnie. zupa z dyni naprawdę smaczna ale mogłaby być ostrzejsza.
makaron też poprawny.
jeden problem ze jakonieprzemawiają do mnie te hipsterskie miejsca. jakoś tak mało przytulnie.
ogólnie miejsce ma ogromny potencjał, świetna lokalizacja i dużo miejsca.
na koniec warto powiedzieć o dużym wyborze piw.

po wizycie w państwomiasto mam mieszane uczucia. z jednej strony alternatywny klimat, który szanuję, ciekawe pozycje w karcie, luźna atmosfera i przyzwoity wystój.

z drugiej strony brak zainteresowania obsługi, dziwne komentarze i ogólnie: czuliśmy się potraktowani niezbyt miło. do tego tłum.nieczuliśmy się jak klienci, ale jak zbędny balast wypełniający wnętrze. szkoda.

nie ma juz państwa miasta, czego żałuję.nietylko dlatego, ze lokal działal na moim muranowie, ale również dlatego, ze było to miejsce kulturotwórcze. poza konsumpcją oferowali niszę kulturalną - np. spotkania autorskie.  obecnie pustostan.

tu moja dawna recenzja
  miejsce to znam od dawana. byłem tuz już na piwie, na lunchu, przyszła pora na śniadanie. z czterech opcji:  granola, fit, angielskie i  jajecznica, wybrałem ten ostatni wariant czyli absolutna śniadaniowa klasyka. do tego herbata czarna w dzbanuszku (szkoda, że tak małym - starczyło tylko na jedną filiżankę i troszeczkę). za to jajecznica bardzo zgrabna, z kilkoma plastrami pomidora, rukolą raz ciepłym kawałkiem chałki i masełkiem. co ciekawe masła było więcej niż zazwyczaj, gdzie otrzymujemy 1/32 kostki i po jednym machnięciu nożem nicniepozostaje.. tu masła starczyło na cała powierzchnię chałki. łącznie wydałem 20 zł, co oznacza cenę średnią w kierunku górnych.  natomiast, co ważne,  zaspokoiłem głód. zająłem miejsce na kanapie w przedsionku. na prawo stos krzeseł, na lewo pryzma poduszek i sprzęt gaśniczy. trochę jak we magazynie, ale cała kanapa dla mnie. pani barmanka z naprawdę serdecznym uśmiechem zajęła się mną w trymiga. kusiło mnie by domówić kawałek domowego ciasta. powstrzymałem się, ale jest argument do kolejnego powrotu.

miejsce świetne do pracy, piękne wnętrze, szybki internet. zdecydowałam się na skorzystanie z oferty lunchowej. możeniejest to odpowiednie do oceny karty, ale kuchni już tak.
tego dnia podawano chłodnik mango- jalapeno, świeży, aleniewpasował się w moje kubki smakowe. niby słodkie z ostrym powinno współgrać, ale czegoś mi brakowało. kawałki mango były duże, trudne do zjedzenia.
drugie danie w wersji wege, kotlety z grochu z pomidorem, ogórkiem oraz miętowym pesto. byłoby dobrze, gdyby kotlety trzymały formę, a niestety tak sięniestało. pieczone, co dobrze, bardzo się rozpadały, no i znowu, były bez wyrazu. w połączeniu z ogórkiem, pomidorem i  pesto czuło się tylko miętę. porcja była co prawda spora i sycąca, to chyba jej jedyny atut.
w ofercie lunchowej był też kompot, ale dowiedziałam się o tym już po zapłaceniu rachunku robiąc zdjęcie lokalu. to podsumowuje obsługę. trafiłam na nową dziewczynę, któranieznała ceny lunchu, była mało kompetentna.
szkoda. atmosfera panująca w tym miejscu jest świetna, na pewno tu wrócę,niechcę skreślać państwomiasta po nieudanym lunchu, ale pierwsze wrażenie jest mocno mieszane.

do państwo miasto przyszlismy na śniadanie, jednak śniadań jużniebyło. poczekaliśmy więc do 12:30 żeby zamówić lunch. zamówiliśmy też kawę i zimową herbatę. najpierw dostaliśmy krem z zielonych warzyw - mało słony i ogólnie mdły. indyk na drugie i lasagne były bardzo dobre. w dziwnej kolejności dostaliśmy napoje. na początku kompot, między pierwszym a drugim daniem kawę... trochę jakby niktniepanował nad stolikiem. ogólnie jedzenie oceniam nieźle, obsługa do poprawy.

bardzo bardzo dobre śniadania , porcjeniedo przejedzenia , niby proste rzeczy a ucieszyły ;)
obsługa sprawna , wizyta przebiegła bez zarzutu .
jedynym smutkiem był zakaz palenia nawet na ogródku .. :(
pozdrawiam

nie mam pojęcia jak to się stało, że do tej poryniezrecenzowałem pm. podejrzewam, że może chodzi po prostu o tak banalną przyczynę jak fakt, że choć byłem tam wielokrotnie, to ostatni raz jednak dość dawno...

ale do rzeczy. pm tonieklubokawiarnia, to instytucja. w nieco ascetycznie zaaranżowanej przestrzeni parteru socrealistycznego gmachu mieści się dość przestronny lokal (plus stoliki i palety na zewnątrz, plus piętro, gdzie odbywają się wykłady i debaty). kuchnia jest bardziej kawiarniana niż restauracyjna, ale w zasadzie można znaleźć coś i na mniejszy, i na większy głód. także opcje roślinne :)

oprócz piw, lemoniad itp., można (chyba od niedawna) napić się też "alternatywnych" kaw. do wyboru drip i chemex. miła obsługa pilnuje, żeby gościom niczegoniebrakowało - chwilami nawet za bardzo ;)

reasumując - warto tu wpaść i na kawę, i na lunch, i na debatę. przy okazji można zaopatrzyć się w varsavianistyczne pozycje książkowe lub po prostu zaktualizować kulturalny kalendarz. wracam, wracać będę i polecam z czystym sumieniem :)

dobre miejsce na poranny wypad na śniadanie - szczególnie kiedy jest się po imprezie lubniema się ochoty samemu przygotowac sniadania. polecam na posiadowke

ostatnia wrześniowa wizyta w państwiemieścieniewypadła zbyt korzystnie, ale dzisiejsza - naprawdę udana! świetna atmosfera, przemiła i pomocna obsługa, smaczne grzane wino, a gruszki w winie z sosem śliwkowym i korzenną kruszonką - po-ez-ja!

świetna atmosfera i rewelacyjny tatar, w szczególności z wołowiny. ze śledzia nieco gorszy, ale i tak warto. jedno z moich ulubionych miejsc na mapie warszawy. a i olbrzymi plus za traktowanie zwierzaków. piesniedość, że może wejść i posiedzieć z właścicielami to jeszcze natychmiast dostaje miskę z wodą i z reguły jeszcze drapnięcie za uchem :)

coś smutnego się stało i niemal wszystkie moje recenzje z muranowa zginęły przy przenosinach z gastronautów. tak więc na nowo:

państwomiasto na pewno ma swój duży wkład jako miejsce wydarzeń/dyskusji kulturalno - społecznych, można u nich czasem kupić ciekawą książkę. duża przestrzeń jest fajnie zaaranżowana inieda się jej odmówić klimatu. jednak jako miejsce kulinarne jest dla mnie kompletnie niezrozumiałe. 
robiłam dwa podejścia próbując zestawu lunchowego i za każdym razem byłam niestety rozczarowana, jedzenie smakowało jakby robił je ktoś, kto pierwszy raz jest w kuchni... bazowa oferta jest dla mnie nieatrakcyjna, więc nic mnie tamnieciągnie po raz kolejny, a szkoda!
na picie można się skusić, dobrze wspominam zimowy napar imbirowy.

przyjazne i spokojne miejsce, ktore otwarte jest przez cały dzień, dzieki czemu mozna zjeść tu dobre sniadanie czy lunch, ale i wieczorem, gdyniechce sie pchać do miasta, mozna na chilloucie wypić wino albo jakiegoś mocniejszego drinka w dobrej atmosferze.

państwomiasto jest dobre na wstęp do większej imprezy i poimprezowe śniadanie na drugi dzień. w tygodniu zawsze można tu zajrzeć na szybkie piwo i trafić na ciekawe wydarzenie. jeżeli chodzi o serwowane tu jedzenie: z czystym sercem mogę polecić kanapki z opcji wege. śniadanie jest zaskakująco duże i syte.niejest istotne, który "jajeczny" wariant wybierzesz - jestem pewna, że trudno się nimnienajeść (omlety z dodatkami są naprawdę dużą porcją jak na śniadanie!). wieczorem w knajpie każdy znajdzie coś dla siebie. do wyboru jest dużo rodzajów piw (pszeniczniak jest moim faworytem) i wódek. trudno tu znaleźć miejsce wieczorową porą. to jedno z niewielu tak barwnych miejsc na muranowie, które dodatkowo troszczy się o historie tej wyjątkowej dzielnicy. w środkuniejest głośno, zwykle wszyscy przy stolikach zajęci są graniem w gry planszowe (można je znaleźć na parapetach) lub dyskusjami o polskiej polityce. spokojnie można udać się tutaj na spotkanie ze znajomymi - bez obaw, że muzyka będzie zagłuszać rozmowy. na randkę raczej za mało kameralnie.