kieliszki na próżnej

nasza wczorajsza wizyta była drugą w kieliszkach. po raz pierwszy byliśmy tam tuż po otwarciu. wtedy bardzo nam się tam spodobało i postanowiliśmy po jakimś czasie wrócić.
świeże wrażenia również są bardzo pozytywne. generalnie - oceniam wizytę na plus, zarówno pod względem kulinarnym, jak i atmosfery, choć nie obyło się bez drobnych minusów.

zacznę od tego, cojestsuper, choć niekulinarne - zapełnienie lokalu. akurat należę do osób, które preferują miejsca pełne ludzi i za wszelką cenę omijają puste restauracje, dlatego zajęcie na poziomie 100%jestczymś, co zdecydowanie podnosi moje wrażenia. poza tym wystrój, w tym oświetlenie - dla mnie świetne.

a teraz o jedzeniu, a popróbowaliśmy sporo, bo każe z nas po 3 x przystawki + deser.
generalnie było bardzo dobrze z jedną istotną wpadką. absolutnie doskonałe danie to placek ziemniaczany ze śmietaną i ikrą. była to - moim zdaniem - rewelacyjna wariacja na temat placka. był kompletnie inne niż wszystkie zjedzone przeze mnie do tej pory placki. niezwykle smaczny, barrrdzo ziemniaczany, z chrupiącą skórką. bomba! aż żałowałam, że danie nie ma statusu głównego i niejestgo dwa razy więcej. bardzo ciekawa była zupa szczawiowa, również w innym stylu niż wszystkie mi dotąd znane. bardziej świeża, czysta, mniej śmietanowa. mąż szczególnie chwalił sobie karczochy z aioli. myślę, że jego opinię najlepiej podsumuje stwierdzenie: "nie przypuszczałem, że karczochy mają tyle smaku". daniejestbardzo proste, ale broni się smakiem samego produktu. to danie można wybrać w wersji małej i dużej. smaczne były również: tatar (podany nieco inaczej niż zwykle) oraz szparagi.

totalną porażką była natomiast grillowana sardynka. nie pamiętam już nawet, jakie dodatki jej towarzyszyły, ale sama ryba zawiodła na całej linii. przede wszystkim - dominacja ości, nad którymi kompletnie nie dało się zapanować (zwłaszcza przy tym ciemnym, i bardzo pięknym skądinąd świetle). może ktoś pokusiłby się o zjedzenie takich cienkich sardynkowych ości. ja jednak nie. rybie można wybaczyć taką szkieletową dominację, gdyby miała... dobry smak. niestety sardynka w kieliszkach nie miała. było jej mało, nie wyróżniała się żadnym smakiem. prezentacja również nie zachęcała do konsumpcji.

ale wszystko, co opisałam powyżej, praktycznie przestało się liczyć, kiedy na stole wylądowało absolutne arcydzieło deserowe: krówka z orzechami i sorbetem czekoladowym! to było mistrzostwo świata i chociażby dla tej potrawy (+ cudownego placka ziemniaczanego) warto wrócić do kieliszków. wspaniałe, nie za słodkie, cudownie skomponowane danie. do dzisiaj o nim rozmyślam.

wino, zgodnie z przewidywaniami, na plus. ogromny wybór. rozpiętość cenowa w kierunku... cen wyższych, więc warto kontrolować propozycje przedstawiane przez panów kelnerów.

generalnie - miejsce lubimy, polecamy i będziemy wracać.
aaa, jeszcze jedna rzecz. po wejściu do lokalu czuć bardzo przyjemny, zachęcający i pobudzający zapach wędzonych potraw. trzeba jednak mieć świadomość, że zapach ten może wyjść wraz z nami na ubraniu po zakończeniu kolacji. jeśli komuś taki bonus przeszkadza, warto uwzględnić to przed wizytą przy doborze garderoby ;-)

kieliszki zachwyciły mnie pod kilkoma względami, ale zdecydowanie najbardziej urzekł wybór win i nacisk położony na profesjonalizm i rzetelną wiedzę obsługi. przede wszystkim dużym plusemjestto, że wszystkie wina podawane są na kieliszki w 1/5 ceny butelki.jestto możliwe, ponieważ nad nad świeżością czuwa system coravin, który wykorzystuje argon, żeby zabezpieczyć je przed zepsuciem przez kilka tygodni (producent twierdzi nawet, że miesięcy). obsługiwał nas kelner, który pomimo młodego wieku całkiem dużo wiedział na temat serwowanych win i potrafił świetnie doradzić w zakresie doboru do potraw. muszę przyznać, żejestto pierwszy lokal w polsce, w którym jestem zadowolony z tego elementu.

niestety byłem po całym dniu sowitych posiłków, dlatego mogłem zmieścić tylko perliczkę, ale za to win już sobie nie żałowałem. do perliczki zostało mi polecone wytrawne, czerwone lambrusco i muszę przyznać, że znakomicie komponowało się z moim delikatnym daniem. nie przeważało i raczej podkreślało smak potrawy. najlepszym winem, jakie degustowałem tego wieczoru był cabernet franc z alto adige. wyczuwalne w nim były nuty gorzkiej czekolady i jak na ten szczep było dosyć skoncentrowane. poza tym skradłem z sąsiedniego talerza nieco placka ziemniaczanego w niecodziennej oprawie i przyznam, że bardzo mi podszedł.

jedyne, do czego mogę się przyczepić to definicja wine bar - poza tym, że leją wino i mają bar, to na się nijak do tego typu lokali za granicą. ceny zbyt wygórowane a klimat mocno zobowiązujący. niejestto jednak duże niedopatrzenie i nie wpływa na moją ocenę. dałbym 4,5, ale się nie da więc kieliszki otrzymują 5. niżej byłyby niedocenione.

uwielbiam tę restauracje.jestpolsko, z fantazją i smakowicie. wybór win przyprawia o zawrót głowy, ale profesjonalna i przesympatyczna obsługa uratuje nas z każdej opresji i dobrze doradzi. polecam zarówno na lunch jak i kolacje (koniecznie z winem!).

na próżnej. kulinarnie rewelacja. szef kuchni od dawna wznosi się na wyżyny. pół nocy można siedzieć i po kolei degustować wszystkie pozycje z karty. za każdym razem zachwyca - stały, wyparowany wysoki poziom. bije na głowę wszystko i wszystkich. tanio nie jest. porcje też nie z baru dla tirowców. ale wizyta kulinarna tamjestwarta każdego wydanego grosza. chef wie co robi. wina jak wina  - dobrze dobrane. obsługa świetna. ale to kulinarnie błyszczą.

kiekiszki to bardzo popukarne miejsce. w środku lata kiedy cała ul.próżna i plac grzybowskj świeci pustkami, tujesttrudno o stolik.
menujestkrotkie, jedna strona z takeżykami, takie małe przekąski, przystawkami i danaimi głównymi plus deser. dodatkowo istnieje karta win. polecam spróbować wina bo wybórjestduży i ciekawy.
ja na przystawkę wziąłem chłodnik i mielonkę własnej roboty. na danie główne morszczuka. o ile przystawki były takie sobie, nie do końca oddawały smaki, o tyle ryba chyba jedna z lepiej smażonych jakie jadłem w warszawie.
na deser koniecznie proponuję krówkę własnej pracy.
polecam na spotkanie ze znajomymi. nie do końca można się najeść ale fajnie spędzić czas.

ileż to ja się nasłuchałam o tym miejscu zanim do niego dotarłam...od przyjaciół, od rodziny, a nawet od znajomych kucharzy. oczekiwania były w związku z tym duże i może to był błąd.

wraz z be(z)sos trafiliśmy tu na wakacyjny lunch i ku zaskoczeniu byliśmy jedynymi klientami w lokalu. mimo to (a może właśnie dlatego) obsługa utrzymywała nieco sztywny ton. zwracam zawsze uwagę na szczegóły i cieszy mnie, że leżące na stołach sztućce są wymieniane na nowe przy podaniu dania. zakochałam się w zastawie, malowidłach na ścianach i wiszących kieliszkach, ale przejdźmy do kuchni...

w ofercie lunchowej wybrać można 2 talerzyki (z polskimi dodatkami) lub 1 przystawkę i do tego danie dnia narzucone przez restaurację. to wszystko w bardzo atrakcyjnej (jak na regularne menu) cenie. z dłuższej obserwacji wynikło, że najciekawsze danie dnia restauracja serwuje w poniedziałki i piątki. my na wizytę wybraliśmy poniedziałek.

oboje zdecydowaliśmy się na przystawki - ja na chłodnik, a m. na tatar wołowy. chłodnik był zupełnie inny niż domowa zupa na jogurcie - przypominał raczej intensywną w smaku botwinkę i niezwykle mi smakował. pomyłką było dla mnie jedynie dodanie do niego kolendry, która zabijała fantastyczne smaki samej zupy - odłożyłam liście na bok. tatar m. był ciekawie doprawiony i posypany gorzkawym serem a'la parmezan co dodało mu oryginalnego smaku. wielka szkoda, że porcja była tak oszczędna.

przy daniu głównym ekscytacja jednak opadła. jagnięcina owszem była różowa i fantastycznie miękka. część klientów mogłaby narzekać na brak jakiegoś dodatku smakowego zamiast sosu własnego, ale rozumiem, że jagnięcina to mięso szlachetne i można zostawić ją samą sobie aby nie zabijać jej delikatnego smaku. natomiast dodatki były już całkowicie rozczarowujące - zapiekanka z bakłażanów zdecydowanie za dużo czasu spędziła w piecu (chyba, że ktośjestzwolennikiem posmaku węgla) a sałatka z ogórków to zwykła mizeria, którą odtworzyłabym w domu w 3 minuty. nie takiego dania głównego spodziewałam się po sławnych kieliszkach i to po tak smakowitych przystawkach.

może czas skonfrontować menu lunchowe z regularnym. na razie daję jedynie trójkę z plusem.

kieliszki naprawdę zachwycają dobrym jedzeniem! to było jedno z tych miejsc, do których od dawna miałam się wybrać, ale jakoś się nie składało. restaurant week dostarczył namacalnej okazji, żeby wypróbować między innymi chwalonego na mieście tatara.

bardzo spodobało nam się wnętrze - trochę w stylu dawnej elegancji rodem z zakazanych rewirów, z nutą psychodelicznych wzorów na ścianie i ogromem tytułowych kieliszków nad barem.
stoliki dla gości rw są jak to zwykle bywa ustawione jeden obok drugiego w niedużej odległości, ale smaki wciągają nas na tyle, że przestaje nam to przeszkadzać.

pan kelner poleca mi bardzo dobre pinot noir i nadchodzi przystawka - tatar z żółtkiem przepiórczym i majonezem chrzanowym. smakuje idealnie, aż zamykam oczy, żeby poczuć jak idealnie smaki się ze sobą mieszają. jako główne danie wkracza niesamowicie soczysta pierś kurczaka zagrodowego z przypieczoną skórką, wraz z grzybami w sosie pełnym umami, który podkręca delikatny smak drobiu. deserjestidealnym zwieńczeniem tej uczty - kawałki krówki ze słonym ciastkiem, kruszonką orzechową i muślinowymi lodami waniliowymi. o dziwo deser niejestprzesłodzony, ale równocześnie czuje się tę deserową rozpustę. ach, mogłabym zjeść jeszcze raz te dania...

kieliszki to też miejsce gdzie dużą uwagę przykłada się do obsługi gości. panowie kelnerzy są profesjonalni, ma się poczucie, że czuwają i ogarniają wszystko wzrokiem, od razu zabierają niepotrzebne talerze czy dolewają wina. również czas podania dańjestnienaganny. trochę mi jedynie zabrakło takiej swobodnej interakcji - bo aż chciałoby się choć przez chwilę porozmawiać o tutejszych smakach!
już wyglądamy okazji, żeby tu powrócić, bo czyjestcoś lepszego niż świetne jedzenie z dobrze dobranym winem?

jakoś ciężko mi się określić w sprawie tej restauracji. niby wszytko ok, smacznie, ładne wnętrze, kompetentna obsługa ale, kurcze, coś tu nie klika. zacznę od początku: plan był taki - kolacja ze znajomymi, pogadać , smacznie zjeść. próżna ładną ulicą jest, obok już byłem, więc kieliszki. rezerwacja - tylko przez internet , ukrywają telefon, ale system działa i od razu komunikat - góra 3 godziny.... no dobra, zmieścimy się. pan oddzwonił i potwierdził szczegóły. idziemy. szanse na parkowanie znikome, nie miałem szczęścia więc parking płatny przy metrze. ładny stolik przy szybie z widokiem na pięknie podświetloną kamienicę. muzyka zdecydowanie za głośna, musiałem mocno się wytężać by słyszeć przyjaciół po drugiej stronie stołu. spory wybór win, znawcy pewnie mogą wystawić opinię, ale mam wrażenie że sommelierjestkompetentny. z niejasnych przyczyn obsługa ciągle lata z drabiną by ściągać właściwe butelki z antresoli - niejestto wygodne i pewnie tracą sporo czasu. karta krótka ale wystarczająca. dania bardzo smaczne i z pomysłem, inspiracje z tzw "kuchni polskiej", ale szczęśliwie z ogromnym wkładem własnym szefa kuchni - wstydu nie ma. wszytko było bardzo ładnie i smaczne, ale... porcje ciut za małe, ceny ciut za wysokie, no i ta presja czasu - nieco się zagadaliśmy i wyraźnie odczułem z min pracowników, że czas minął, więc proszę uprzejmie brać palto i do widzenia. daję 4 bo zjadłem dobre jedzenie ale raczej tam nie wrócę.
errata: troć była super.

przyznam się bez bicia. moja znajomość wina kończy się na określeniu, czy mi smakuje czy nie. stąd też, dostając do ręki kartę w której aż roi się od rodzajów, szczepów i wariantów, dyskretnie łapię się za głowę w nadziei, że samodzielnie, "jakoś", uda mi się wybrać kieliszek wina, z którego będę zadowolona (w tym cenowo). ale to nie przeszkodziło mi w pełni cieszyć się wizytą w kieliszkach na próżnej, w których - a jakże - naprawdę bardzo mi się podobało i od momentu gdy zobaczyłam te wszystkie piękne zdjęcia z kieliszkami nad barem wiedziałam, że muszę tam iść.

a te kieliszki naprawdę robią wrażenie.jestich mnóstwo. wnętrze takżejestw moim guście. układjesttaki, że stoliki mogą być zarówno 2-4 osobowe, ale i większe grupy się pomieszczą. karta to nie tylko wina, ale i przystawki oraz dania, ale to wina są tu numerem jeden i stanowią znaczną część karty. wybraliśmy tatara (32zł) oraz deskę serów (42zł). tatar był przepyszny. co do serów to ja jestem dosyć wrażliwa na wydzielane przez nich zapachy, dlatego tylko uszczknęłam tego i owego. niestety, nie pamiętam ich nazw, ale jeden to był na sto procent stilton. drugi wprost rozpływał się na desce i mi smakował, a ten trzeci to był twardy ser (musicie mi wybaczyć, moja znajomość serówjesttakże dosyć nikła). świetnie do serów pasował chutney z kardamonem, który sam w sobie też był super. jak się skończy pieczywo, można zawsze domówić koszyczek za 4zł (w zestawie z domowym majonezem).

czas na wino. w karcie są ceny za butelkę, ale każde wino można wypić na kieliszki. dawka 75ml kosztuje 10% butelki, natomiast 150ml 20% ceny. sądząc po naszej wizycie, domyślnie leją tę drugą ilość. przynajmniej w naszym przypadku tak było. według karty, kieliszki na próżnej chwalą się kolekcją ponad 170 win.jestw czym wybierać.

obsługujący nas kelner był bardzo sympatyczny. opowiadał o winie, które zamówiliśmy i co nie co o winiarni, z której pochodziło. 

nie ma co się dłużej rozwodzić. w najprostszych słowach byłam bardzo zadowolona z wyboru tego miejsca. ponadto, sceneria ulicy próżnej wieczorową porą dodawała uroku i także wpływała na moje przeżywanie tego wieczora. droga próżno, oby tak dalej! :)

wiele sobie obiecywałem po tym miejscu, zwłaszcza ze względu na te 220 win. niestety wizyta była rozczarowaniem. zaczynając od wina: idea setek win na kieliszkijestkusząca ale niestety technologia która to umożliwia ma minus - psuje bukiet wina, ani nie wygląda ani nie pachnie tak jak by mogło. dodatkowo ceny wina są absurdalne jak na to co oferują. wina realnie zaczynają się od 130-140 pln (większość z tych 220 win kosztuje ponad 200 pln). kelner opowiada o winie frazesy które kończą się rekomendacją kieliszka za 40 pln. jak ktoś lubi wino to powinien pójść do specjalisty jak np winokolekcja na olkuskiej - tam na winie się znają, a i za 200 pln można mieć coś zdecydowanie z górnej półki. jedzenie niestety teżjesttakie sobie. mieliśmy na przystawki tzw talerzyki które były zwyczajnie smaczne ale niezależnie od wysiłku jaki ktoś włoży to mielonka (tak, tak)jestpo prostu mielonką, nawet jeśli cena to 20 pln . potem były karczochy, niestety bardzo niedobre, zdrewniałe i nieciekawe (cena ok 50 pln) oraz kaczka. była w miarę smaczna ale nic rewelacyjnego na tle warszawskich standardów (69 pln bez dodatków płatnych ekstra). od polędwicy odstręczyła nas cena (89 pln) i wątpliwości po przystawkach. na wszelki wypadek lepiej w temacie polędwicy udać się po sąsiedzku do red ed'a bo tam wiedzą jak podejść do mięsa. za to bez zarzutu były desery w postaci smacznej krówki z lodami. należy też uważać na to gdzie was podadzą. myśmy dostali boczną sale gdzie niestety czuć zapach wilgoci i piwnicy w starej kamienicy, naprawdę nic przyjemnego. budynekjestnaprawdę stary (ponoć występował już u złego tyrmanda jako siedziba spółdzielni woreczek) a samo urządzenie restauracji przyjemne ale wentylacja i ogrzewanie w bocznej sali do przemyślenia. łączny rachunek za 4 osoby z winem wybieranym samemu (czyli bez rekomendacji od kelnera z kieliszkiem za 40 pln) to 600 pln. za te pieniądze nie warto.

bardzo dobre jedzenie i jeszcze lepsze wino. moim zdaniem jedno z lepszych miejsc w warszawie na randkę lub bardziej uroczysta kolacje! warto spróbować tatara, troci, karczochów i krówki, a z win rioji gran credo.

spróbowałem: - z przystawek: tatara, pasztetowej i selera; - z dań głównych: troci, polędwicy wołowej, karczochów i kurczaka; - z deserów: krówki i pasternaku.

przystawki smaczne zdecydowanie najlepszy tatar i pasztetowa z foie gras. seler lekko zbyt kwaśny.

dania główne pyszne. wszystkie 4 pozycje były bardzo smaczne. polędwica dobrze wysmażona, jarmuz dobrze uzupełniał. troc to hit kieliszków, delikatna podana z kawiorem i porami i chrupiącym chipsem. kurczak zagrodowe miękki z ciekawa marchewka czułem posmak anyżu chociaż nigdzie niejestwymieniony;). karczochy zaskakująco dobre, sos aioli idealnie pasował.

desery smaczne chociaż nie tak dobre jak przystawki i dania główne. krówka bardzo dobra, kilka kawałków karmelu na rożny sposób uzupełnionych słonym krakersem. mus z pasternaku lżejszy, niezbyt słodki ze smaczna gruszka i kruszonka.

kieliszki jak sama nazwa wskazują maja bardzo szeroki wybór win. spróbowałem 2 rioji od gonzalo. pierwsza gran credojestlżejsza i zdecydowanie bardziej przypadła mi do gustu. druga devilishjestmocnym winem i chyba lepiej wziąć primitivo.

podsumowując wybitne miejsce, pyszna kuchnia szeroki wybór win, bardzo miła obsługa. na uwagę zasługuje równiez bardzo ładne wnętrze, urządzone w nowoczesnym, prostym ale bardzo efektownym stylu. zdecydowanie polecam kieliszki na próżnej!

w kieliszkach byłam kilka razy. zawsze obowiązkowo biorę tatara -jestna dzien dzisiejszy moim nr 1. fajna, duża porcja i doskonały smak.
jadłam tam również konserwę, chłodnik - bardzo fajne, a także terrinę z pora - coś ze mną albo z niąjestnie tak, w każdym razie niejestwarta tych 27 pln.
na osobną uwagę zasługują desery, które się zmieniają (nie wiem z jaką częstotliwością). i tak: latem były odjazdowe lody, potem genialny sorbet z owocami, śliwki z kruszonką i lodami, ciastko a'la napoleonka, no i krówka - nie ma o czym mówić - desery są przepyszne i brać w ciemno.
spróbowałam też piwa od współbiesiadników, znawcą nie jestem, laikiem też nie, alejestdobrze. wino - wiadomo, najlepsze.
podsumowując: zacznijcie od rezerwacji, w ciemno tatar i deser, no i kieliszek rzecz jasna.

lubię przychodzić do kieliszki na próżnej z kilku powodów - szeroka karta win, świetne steki i piękne wnętrze. właścicielami są znani restauratorzy z brasserie warszawska czy butchery and wine. 
polecam każde mięso które wyjdzie z ich kuchni. jadłem tam świetne grzyby z żółtkiem oraz rib eye do tego wino z priorat. niejesttanio - przystawka 20-40 pln, główne 50-100pln ale warto zajrzeć przy większej okazji.

kieliszki na próżnej zwisają sobie z "powały" choc to nie wiejska knajpa więc raczej z sufitu. zwisają tworząc urocze "rozświetlenie" dośc ascetycznego miejsca. wstrzemięźliwośc wnętrza dobrze komponuje się z menu i ciekawie nawiązuje do lokalizacji na ulicy próżnej.  przynajmniej dla mnie. w menu nie ma już niestety polecanych mi przez o świńskich uszu ani dorszowych krokietów.jestza to doskonały tatar, kiszone warzywa i świetna pasztetowa. daniami głownymi wzgardziłam mimo, że kusił comber jagnięcy. jednak przystawki wygrały.

najgorsze wcale nie było oczekiwanie............. nie za długo, nie za krótko...lecz w sam raz...

kiszone warzywa w aktualnej wersji (zmiana sezonowa) to ogórek, patison i kalafior. idealnie "wyciągnięta" naturalna słodycz warzyw przy współudziale fermentacji mlekowej. nie ma co "gadac" po próżnicy. jestem zachwycona powrotem do kiszonek. zazdrościłam dwie dekady temu koleżance, która na bazarze w san petersburgu obżerała się podle wszelkiej maści kiszonymi warzywami. ale jak widac, cierpliwośc popłaca.  swoją drogą znacie książkę aleksandra barona (tego od solca 44) pod tytułem "kiszonki i fermentacje"? pasjonująca niczym porządny kryminał. wprost nie można się doczekac, co tym razem ukisi. smak kwaśny to ten który do mnie najlepiej dociera na przednówku jesieni i wiosny. nie odmówię uroku kiszonkom proponowanym przez kieliszki. tatar z czarnego angusa grubo mielony z majonezem chrzanowym, żółtkiem przepiórczego jaja i ... kiełkami. rzecz wydawałaby się mało interesująca moje kubki smakowe dopóki nie wzięłam pierwszego kęsa. najpierw bez majonezu. potem pożeniłam smaki. to bardzo dobra wersja tatara muszę przyznac.  pasztetowa z foie gras z bułką maślaną to wyprawa w zupełnie inną stronę.jestsłodko. nie oczywistą słodyczą cukrzaną. tu słodycz poza konfiturą niesie bułka. całośc przyjemnie zbilansowana. nie mogą napisac, jak wielką jestem wielbicielką foie gras, bowiem jadłam je góra pięc razy w życiu ale propozycja kieliszków bardzo mi odpowiada.

niestety z uwagi na moją okresową abstynencję nie mogłam przetestowac ich karty win. doszły mnie słuchy o tym, że każde wino dostępnejestna kieliszki. nie muszą otwierac z powodu jednego czy dwóch kieliszków całej butelki... czary! niejestto zasługa merlina ale coravina. chwała mu za to. jeszcze tu wrócę!

ogromny plus za obsługę. za każdym z dwóch razów trafiłam na przemiłych i prze-kompetentnych kelnerów.  nie nachalnych. uśmiechniętych wewnętrznie a nie z przyklejonym wyrazem twarzy ala joker. ogromny plus.

szedłem tu bardzo pozytywnie nastawiony. podobała mi się nazwa, koncept, miejsce. chciałem naprawdę, żeby "kieliszki" urwały mi d.... . niestety nie urwały, ale źle też nie było i na pewno kiedyś wrócę.
zacznijmy od minusów, które są w mniejszości. minus numer jeden (przyznaję, bardzo subiektywny): przy kolosalnej karcie win nie ma ani jednego verdejo, a kiedy poprosiliśmy o albariño, okazało się, że go nie ma. wybórjesttak duży, że nie było trudno czymś je zastąpić, ale jednak szkoda (fajnejestza to to, że każde wino można tu pić na kieliszki, nie ma konieczności zamawiania całej butelki). drugi minus: obsługajesttu sprawna, ale dość sucha. kelnerówjestna zmianie aż pięcioro, a jednak nie próbują się nawet silić na uśmiech i serdeczność. jak najbardziej robią swoje, ale zachowują się trochę tak, jakby mieli po kilkanaście stolików na głowę, a w międzyczasie zmywak do ogarnięcia. konkretni, z pewnym pośpiechem, unikają rozmowy dłuższej niż wymiana pojedynczych zdań. ostatni minus, oczywiście względny - ceny. zważywszy na lokalizację i jakość kuchni niejestto żaden rozbój, ale porcje (mam na myśli również dania główne, nie tylko tzw. talerzyki) są po prostu małe. skoro już tyle kasują, mogliby nieco hojniej sypnąć produktem. 

ale przejdźmy do plusów. wystrój- dla mnie bardzo fajny. tempo serwisu (przy 100% obłożenia) bardzo dobre, poniżej 20 minut. karta win-pomijając opisany drobny zgrzyt- imponująca. duża, zróżnicowana i o bardzo sensownej strukturze cenowej (zaczynamy od od ~80zł za butelkę, kończymy na ~500, bez niepotrzebnego szpanu i wygłupów; wszystkie wina można pić na kieliszki). kuchnia- od "nieźle" po "rewelacja". smaczne karczochy, bardzo smaczne szparagi, niezłe przystawki, pieczywo i inne przeszkadzajki (np. rzodkiewki z autorskim sosem), i naprawdę obłędny deser z rabarbaru. bardzo dbają o estetykę dań. prezentacjajestnaprawdę fajna, nawet przy drobiazgach.
podsumowując: mogę z dość czystym sumieniem polecić. szkoda tylko, że niejestodrobinę taniej i że obsługa trochę bardziej nie uśmiecha się do gości. ale na pewnojestto miejsce ciekawe, warte sprawdzenia.