sevimli karabatak - eski mobilyalar, tas duvarlar, traktörden olusan bir bar asma yapraklari ve julius meini'nin kahveleri... mekan 3 ayri bölmeden olusuyor mekandaki her sey neredeyse en az 20 yillik neye dokunsaniz tarih kokuyor. karabatak'in girisinde kadife, kalin bir halatla ayrilmis eski bir bisiklet ve ince gösteren aynanin karsiladigi üst kata çikilabiliyor. en fazla iki kisilik gruplar halinde çikabildiginiz katta yalniz kalmak, kitap okumak, düsüncelere dalmak mümkün. benim telefonum çalmasa da telefonla konusmanin yasak oldugunu duydugum sessiz bir bölüm mekanin handikaplari arasinda fiyatlarin biraz fazla olmasi insanlari bir daha gelmemeye ya da dahaiyialternatifleri oldugunu düsündürmeye yöneltebilir. yine de bir kere bile olsun gidip görülmeye deger güzel bir karaköy mekani...