czerwony rower

klimatyczne miejsce z uwagi na prospołeczny wymiar gotowania, który tu rządzi. jedzenie zdefiniuje jako "domowe" powielając tym samym poprzednich recenzentów.kuchniadomowa to nie znaczykuchniapolska tylkokuchnianierówna. czasem wszak w domu coś nam wyjdzie a coś nam nie wyjdzie. tak też jest w czerwonym rowerze. genialne zupy. delikatnie aksamitna brokułowa i botwinkowa smakowicie buraczkowa. pierś kurza zawijana z suszonymi pomidorami miała jeden mankament była zbyt sucha. brak sosu odczuwało każde z nas a byliśmy całym stadem. niestety makaron z sosem szpinakowym panny o był zbyt rozgotowany i brejowaty aby przekonać kogokolwiek z nas do zjedzenia. za to kompot jabłkowy boski. jabłka i woda. ogromny plus za brak wspomagaczy smakowych. sól stoi na stołach więc jej brak w potrawie można sobie szybko uzupełnić. nie stanowi to problemu.
przeuroczo schowany jest czerwony rower w bramie praskiej kamienicy.
lokal bardzo miło urządzony. obsługa przesympatyczna. cel i koncept szczytny. nie ma dwóch zdań do roweru trzeba wpadać. zwłaszcza całym rodzinnym stadem i po zoo:).

o czerwonym rowerze dowiedziałem sie z jednego z portali internetowych. super zamysł: brać radość z jedzenia i jednocześnie pomagać potrzebującym.kuchnia( bo tak siebie nazywają) prowadzona jest przez stowarzyszenie pomagające ludzia ubogim i zysk wypracowany przez czerwony rower idzie właśnie na ten cel. wiedziałem, ze nie mogę spodziewać sie cudów kulinarnych, ale za to zjeść "jak u mamy". zacząłem wiec od chłodnika który był na prawdę smaczny, doprawiony i sycący. drugie danie było już niestety bardzo słabe. zarówno wizualnie jak i smakowo. oprócz tego mam wrażenie, ze w lokalu nic do siebie nie pasuje. nie mniej jednak brawo za pomysł i trzymam mocno kciuki żeby wszystko dobrze sie kręciło i udało pomoc sie jak największej ilości osob. powodzenia!