brasserie warszawska

mam trochę mieszane uczucia. gdybym nie słyszał samych zachwytów na temat tej restauracji, zapewne byłbym wniebowzięty po wizycie. jednak jako że oczekiwałembardzowiele - być może za wiele - jestem po prostu zadowolony.
moim skromnym zdaniem brasserie warszawska tobardzodobre miejsce do spędzenia czasu oraz zjedzenia dobrego posiłku, ale nie wytrzymuje konkurencji z najlepszymi lokalami w warszawie. ale po kolei...
sporo osób chwali wystrój, mnie on niestety totalnie nie przypadł do gustu. moja towarzyszka również była nieco zaskoczona (albo dobrze udawała, nie chcąc wysłuchiwać, że to ja mam rację). wystrój przypomina nam bowiem porządny przydrożny bar, trochę taki jak pokazywany na niektórych amerykańskich filmach. eleganckie skóry, drewna, ale nie czuć - moim skromnym zdaniem oczywiście - klimatu, który chciałbym poczuć w każdej porządnej restauracji. ale to rzecz jasna kwestiabardzoindywidualna.
obsługa jest rzeczywiście znakomita. pomocna - ale nienachalna, miła - ale bez sztuczności, sprawna - ...po prostubardzosprawna.
co do jedzenia zaś, bo przecież ono jest kluczowe: było tylko i aż smaczne. nie mam zamiaru udawać znawcy steków, ale ten zaserwowany w brasserie był właściwie wysmażony,bardzopoprawny, ale nie do zapamiętania. w kilku miejscach w warszawie serwują lepsze. tak samo sałata a'la cezar: absolutnie do zapomnienia, choć nieprzyzwoitością byłoby stwierdzić, że była zła. za tobardzodobre desery. nie za słodkie, co dla nas było zaletą, choć domyślam się, że niektórzy wolą inaczej. dlatego więc pewnie lepiej zapytać, by potem nie być rozczarowanym. dla mnie jednak najmocniejszy punkt kuchni.
ceny wysokie i moim zdaniem trudne do usprawiedliwienia jakością. obiad dla dwóch osób (przystawka, danie główne, deser, napoje) to wydatek rzędu 300 zł. można je w w mojej ocenie w warszawie spożytkować lepiej.

byłem tam na spotkaniu biznesowym z gośćmi z zagranicy. to idealne miejsce, żeby porozmawiać spokojnie o interesach i zjeść coś smacznego. ja osobiście polecam zupę cebulową i dorsza. na prawdę klasa! jedzenie jestbardzodobre, trzyma poziom. natomiast muszę przyznać, że atmosfera jest dość sztywna. na pewno nie zabrałbym tam rodziny na obiad i kolegów na drinka:)) na pewno za to zaproszę tam jeszcze raz partnerów biznesowych.

cudowne miejsce na kulinarnej mapie warszawy. wystrój restauracji nawiązuje do klimatu starej warszawy, co dajebardzoprzyjemne uczucie przebywania wewnątrz. na przystawki zamówiliśmy z żoną ślimaki po burgundzku oraz kalarepę i był to co najmniej strzał w dziesiątkę. nawet na siłę nie można się przyczepić do żadnego z dań:) to samo mogę śmiało powiedzieć o daniach głównych: polędwica wołowa oraz dorsz ze szparagami - cuuudo:) deser natomiast to mistrzostwo wizualne oraz smakowe!! gorąco polecam to miejsce, dania warte swoich cen.

bardzo elegancka restauracja i niesamowite jedzenie.to tu jadłam najlepszą kaczkę w warszawie! mięso było delikatne i soczyste, a dodatki idealnie dobrane. obsługabardzoprofesjonalna, na wysokim poziomie. jedyny minus, to rozmieszczenie stolików, które były ciasno ustawione, co nie pozwalało mi w swobodnej rozmowie, przez co czułam się dosyć skrępowana.

do brasserie jakoś długo nie mogłem się wybrać, nad czym mocno ubolewałem, bo w międzyczasie miejsce zdążyło sobie wypracować na gastronomicznej mapie stolicy ugruntowaną pozycję. kiedy pojawia się okazja do lunchu w miłym towarzystwie, nie waham się długo z wyborem i na wszelki wypadek dokonuję rezerwacji. ta nie jest chyba niezbędna, bo wolnych stolików nie brakuje. ale lunche wydają tu w znacznie dłuższym przedziale czasowym niż w wielu innych lokalach w śródmieściu.

wnętrze ma elementy wspólne i spójne z butchery and wine, to choćby biało-czarna posadzka. świateczna muzyka nie jest inwazyjna, a obsługa od progubardzomiła. płaszcz wędruje do szafy, kieliszek sauvignon blanc umila oczekiwanie na towarzysza. oferta lunchowa, na którą się decydujemy, to wysoki standard jedzenia. nie ma mowy o lunchach przygotowanych w hurtowej ilości i wydawanych w kwadrans. jest z klasą, elegancko, ale formuła restauracji i personel nie przytłaczają.

czekadełko to domowe pieczywo do wyboru w dwócj rodzajach i firmowe masło. zarówno krem z cebuli ze szczypiorkiem, jak i wołowina po burgundzku są cudowne. takiej wariacji na temat cebulowej nie jadłem nigdy wcześniej. aksamitna i aromatyczna, a co najważniejsze - nie czuć jej w przełyku przez kolejne pół dnia. maestria. przy kieliszku primitivo świetnie odnajduje się boeuf bourguignon. spora, jak na lunch porcja kruchego mięsa w aromatycznym sosie, jednak zrobiona perfekcyjnie. lepszej nie jadłem także we francji. zamiast czegoś na słodko, z braku miejsca i czasu, jedynie ozmawiamy zbardzomiłą kelnerką o deserach i obiecujemy sobie następną wizytę, by spróbować makowca w wydaniu brasserie. tym razem musi wystarczyć espresso.

miejsce z wielopokoleniowa tradycja. cos niesamowitego móc byc w restauracji, która istnieje od wieków. fenomenalne. jedzenie oczywiście z najwyższej półki. majstersztyk. tatar dla koneserów, krem z dyni o niepowtarzalnym smaku. oczywiście ceny są dość wysokie, ale idąc w takie miejsce nie spodziewajmy się ze zjemy za bezcen.bardzogorąco polecam.

byłam w tym cudownym miejscu tylko dwa razy. wierzcie mi, że wracałabym minimum raz w tygodniu. klimat wyjątkowy, obsługabardzoprofesjonalna, a potrawy i desery fenomenalne. brawo brasserie warszawska!

brasserie to mój mocny punkt na mapie kulinarnych destynacji. znam to miejsce i wiem czego się spodziewać, a ponieważ trzymaja poziom nigdy nie jestem rozczarowana. z założenia na przykład nie jesm terryn,  można bowiem znależć lepszą w innych miejscach,  natomiast np. kaczka jest (była) super.bardzoprofesjonalny serwis! polecałam rodzinie i nikt się jeszcze nie rozczarował.

wybraliśmy się z mężem jan rzukonis na lunch do brasserie aby delikatnie podkreślić ważny dla nas dzień. okazało się że restauracja była właśnie tym czego szukaliśmy.
w menu lunchowym zjedliśmy hummus z białej fasoli z warzywami oraz domowe papardelle z jagnięcym ragout. mi osobiście hummus przypadłbardzodo gustu natomiast w ocenie męża było odrobinie za kwaśnie, wydaje mi się że to za sprawą octu. pasta była wyśmienita, delikatny smak mięsa był super przełamany kolendra, kuminem oraz czarnuszką.
od dziś w moim domu obowiązkowe przyprawy do sosu bolońskiego.
obsługabardzosympatyczna i profesjonalna, dzięki takiemu personelowi klient czuje się na swoim miejscu nawet w trakcie krótkiego lunchu.

restaurację odwiedziliśmy w ramach restsurant week i była tobardzoudana wizyta. sam lokal jest ciekawie urządzony, elegancki, a jednocześnie z domową, dość luźną atmosferą.

co do samego jedzenia to na przystawkę otrzymaliśmy sałatkę z cykorii z dodatkiem orzechów włoskich i sera pleśniowego. e sałatce był sos musztardowy, który na początku wydał mi się zbyt intensywny, ale z każdym kęsem pasował mi coraz bardziej. fajne, lekkie danie z dobrym balansem smaku gorzkiego (cykoria), słodkiego (orzechy) i kwaśnego (sos).

danie główne okazało się mistrzem dnia, przede wszystkim ze względu na wielkość porcji, która pozytywnie nas zaskoczyła. powiedzieć, że najedliśmy się to zdecydowanie za mało. na talerzu pięknie prezentował się konkretny kawałek smażonej piersi z kurczaka zagrodowego - lepszego drobiu chyba nigdy nie jadłam. dodatkiem było smaczne puree ziemniaczane, marchewka i sos truflowy. po prostu mniam. grzanki z foie gras także pycha. danie genialne w swej prostocie.

deser prosty, smaczny, nienadzwyczajny. ot ptyś z bitą śmietaną i sosem czekoladowym. nieco za twardy jak dla mnie, ale w porządku.

na pewno jeszcze odwiedzimy ten lokal, wszelkie wyróżnienia jakie otrzymuje są jak najbardziej uzasadnione. luźna atmosfera i pyszne jedzenie zachęcają do powrotów :)

wyjście do brasserie było jedną z niespodzianek, jaką mąż wymyślił dla mnie na rocznicę ślubu. i muszę przyznać, że świetnie mu się udała ta niespodzianka!bardzoeleganckie miejsce, od samego wejścia pozwala przenieść się nieco historycznie wstecz. jednocześnie, można czuć się tubardzokomfortowo, nie trzeba się martwić, że strzeli się gafę brakiem smokingu. świetnie skomponowane menu pozwala cieszyć się różnorodnością potraw przygotowanych na najwyższym poziomie. polecam pstrąga w papilocie - coś niebywałego.bardzoprofesjonalna obsługa, nawet największym laików  uchyli rąbka wspaniałego świata enologii. polecam!

do brasserie trafiliśmy z okazji restaurant week . od samego przekroczenia progu czuć że jest to restauracja o wysokim poziomie ale da się odczuć rodzinną atmosferę . dania które nam zaserwowano były smaczne przemyślane i dopracowane czego można się było spodziewać po tym miejscu .bardzodelikatna zupa krem z dyni oraz niesamowite udko z kaczki które nie było suche i rozpadało się w ustach . obsługabardzomiła dobrała nam super wina do potraw . miło było spędzić popołudnie w tym miejscu .

no cóż wybrałam się tam z siostrą miało być światowo. i muszę przyznać że ogólnie jestem troszkę rozczarowana. wszystko się zaczęło od faktu że nie było zupy bujabes😢 pani stwierdziła że nie wie czemu nie ma bo czasem jest, a czasem nie😳 potem z przystawek nie było kalmarów, a moje przegrzebki były przesolone😭 jak można popsuć przegrzebki ! dania z kaczki były poprawne,bardzosmaczna sałatka z cykorii no i pyszne bellini. na plus jest oczywiście lokalizacja i wystrój, choć na dyskrecje nie ma co liczyć, bo stoliki dość ciasno upakowane, no chyba że pozwolisz sobie na rezerwacje prywatnej sali na końcu. ogólnie ok, ale czy tam wrócę 😳

do brassserie poszliśmy na warsaw restaurant week. w menu był krem z dyni (z szałwią i orzeszkami, aksamitny, przepyszny), domowe tagliatelle z fasolką i pomidorami (makaronbardzosmaczny, idealnie ugotowany, sos smaczny ale bez szału) lub udko z kaczki (podobnobardzosmaczne ale nic więcej). na deser crème brûlée. poprawny, ale znów nic ponad to. męczące byłobardzoszybkie tempo podawania dań (deser wszedł minutę po tym jak zabrano mi talerz od głównego dania...). ale to pewnie kwestia eventu.

brasserie warszawska powstała w miejscu kawiarni sejmowej do której jako dziecko często uczęszczałam. od domu taty i babci było 10 minut na piechotę a kolorowe galaretki z bitą śmietaną, krem sułtanski kusily z za oszklonej lady. teraz jest tu brasserie i wcale tego nie żałuję. miejscebardzoeleganckie. obsługa nienaganna. a jeśli chodzi o menu...no właśnie. mój profesor od literatury mawiał, że im więcej potrzebujemy przymiotników do opisania czegoś tym to coś traci na "wartości ". więc może tak: rosół z lubczykiem lanymi kluseczkami, burger z foie gras, buraki z rozmarynem, wiejska terina z pistacjami i ..słony karmel z gruszka. niebo w każdym z możliwych zmysłów.
są miejsca w których nie wypada siorbac, bekac czy obgryzac kosci z kurczaka. sa i takie gdzie robienie zdjęć nie jest na miejscu.. ..