la brasserie moderne

after knowing that this restaurant won the warsaw insider award for the best french restaurant in warsaw in 2014, my curiosity about this place rose exponentially.  the restaurant is located inside the sofitel hotel, with a formal decoration, but not too much. the expectations quickly went down a little when i read the list of wines, disappointingly short for a restaurant of those ambitions. but i decided to let it go and focus on the food, the main reason i was there for. my foie gras was not not fresh and fried as i was expecting, was in cold paté form, but that is not a minus of the dish itself, as the mistake was on me. however, it was not memorable. the chicken was just ok, and the lamb was on the same level of monotony. given that, we decided to skip desert and look for a brighter end. the best decision of the night.
don't get me wrong, brasserie moderne is not a bad restaurant and it maybe can suit your style, but it not (and that i can say it clearly) the best french restaurant in warsaw. not even in the top 3.

jestem zaskoczony. bardzo dobre jedzenie, świetnie przygotowane. pewnie wrócę.

najsłabszym ogniwem była obsługa na początku.
szczególnie w restauracji, która pozycjonuje się jako ekskluzywna. po kilku pytaniach, na które kelnerka nie znała odpowiedzi, zwróciła się do mnie i zrewanżowała się też pytaniem: „naprawdę musi pan mocno wnikać w to, co pan je?”
odpowiedziałem w charakterystycznym dla siebie, błyskotliwym stylu... „lubię”
z obsługą później było zdecydowanie lepiej. jedzenie podawał „kucharz like” pan i na końcu jeszcze inna sympatyczna pani.

łosoś na przystawkę super, podawany pod kloszem, z którego próbowały się wydostać „opary” ciekłego azotu. jagnięcina miękka, wspaniała, troć przepyszna, espresso w porządku. najedliśmy się.

restauracja może się pochwalić jednymi z lepszych deserów w warszawie. chłopak zabrał mnie tam na "randkę" z okazji naszej pierwszej rocznicy. smacznie, ale dosyć drogo, nie każdego stać na takie wypady, ale raz na jakiś czas warto się wybrać.

absolutna rewelacja! jestem zakochana w tej restauracji, w jedzeniu, a zwłaszcza w obsłudze kelnerskiej :)

restauracja mieści się na parterze hotelu sofitel victoria przy grzybowskiej, kilka kroków od placu piłsudskiego czy krakowskiego przedmieścia. moje pierwsze wrażenie? zbyt ciasno poustawiane stoliki. wieczorem było dość tłoczno i obawiałam się, że będzie można zaglądać sąsiadowi do talerza. okazało się, że nic bardziej mylnego, bo kiedy siada się przy stoliku, zupełnie traci się wrażenie ciasnoty - jest przytulnie i elegancko, dokładnie tak, jak powinno być.

na osobny akapit z pewnością zasługuje obsługa kelnerska - jeżeli szukacie kelnerów z prawdziwego zdarzenia, takich, o jakich czyta się w przedwojennych wspomnieniach - la brasserie moderne jest właściwym adresem. obsługa doskonale zna wszystkie dania z karty i potrafi pomóc w wyborze. jednocześnie w żaden sposób się nie narzuca, zjawiając się przy stoliku dokładnie wtedy, kiedy trzeba. na osobne krzesło zasłużyła również moja torebka ;)

co do jedzenia, również jestem bardzo na tak. jako starter kosz chrupiącego i jeszcze lekko ciepłego (wypiekanego na miejscu?) pieczywa z masłem. z uwagi na to, że wyjście do restauracji bez zjedzenia tatara wyjściem straconym, zamówiłam tatara i w la brasserie moderne. co mogę powiedzieć - poezja! tatara można zamówić jako przystawkę lub jako danie główne - wtedy podawany jest z solidną porcją frytek i sałatką. mięso oczywiście siekane, świeże i mięciutkie. do tego pokrojone w drobną kosteczkę korniszony, szalotka i świetne marynowane grzybki. jako kolejny dodatek również pieczywo, na życzenie szalony zestaw małych słoiczków z ketchupem, majonezem i musztardą. :) idźcie na tego tatara koniecznie, bo jest jednym z najlepszych, jakie jadłam do tej pory - perfekcyjny!
zamówiliśmy również confitowany filet jagnięcy. kawałki mięsa bajecznie mięciutkie, do tego pierożki tortellini z grzybami i karmelizowane warzywa. trochę zabrakło mi jakiegoś kontrapunktu - całość nie była wprawdzie mdła, ale już lekko się o tę mdłość ocierała. jakiś wyraźniejszy w smaku akcent na pewno zdziałałby cuda.

trafiłem tu jakiś czas temu dzięki restaurant week .
miejsce z klasą , smaki wyważone , obsługa profesjonalna .
fajne widoki na otwartą kuchnie przygotowującą moje dania :)

samo miejsce jak dla mnie super – świetnia czuję się w hotelach, więc wybór miejsca był trafiony, ale niestety tylko pod tym względem. pomimo miłej i jak się okazało również zabawnej obsługi nic więcej dobrego powiedzieć nie mogę. jedzenie było straszne! jako danie główne zamówiłam halibuta – był nieziemsko kwaśny, nie dało się tego jeść… czułam się po tym fatalnie. łosoś również nie był niczym nadzwyczajnym, ale chociaż był podany w bardziej przystępny sposób. jedynie dobrze wspominam sery – polskie i francuskie, ale na ich smak kucharz na szczęście nie miał wpływu.

la brasserie moderne znajduje się na parterze słynnego hotelu victoria, serca życia towarzyskiej elity czasów prl, tła filmów takich jak: wielki szu czy „07 zgłoś się”. po renowacji w ubiegłym (a może to było już dwa lata temu? czy tylko ja mam z tym nadal problem, choć już styczeń dobiega końca?) roku, zmiany dotarły i do restauracyjnej części hotelu. efekt? widoczny gołym okiem, mamy tu do czynienia nie tylko z luksusowym wnętrzem, ale i stonowanym, gustownie komfortowym. jednak to nie to sprawia, że od wejścia czujemy się w le victoria brasserie moderne dobrze, to nawet nie „bonjour”, którym jesteśmy witani – choć to jest z nim związane. „to” coś, nazywane atmosferą, miodnością, czarem lub urokiem, tworzone jest przez profesjonalistów, jednych z niewielu, którzy potrafią zadać pytanie „czy smakuje państwu?” w nienachalny sposób. a w odpowiednim połączeniu z wygodnymi i nowoczesnymi fotelami, ciepłym światłem, otwartą kucnią i… wspominałem o jedzeniu?

uwielbiam hotele i ich międzynarodową atmosferę, więc le victoria brasserie moderne stanowi dla mnie miejsce o wspaniałym, ciepłym klimacie. jestem też pełna podziwu dla profesjonalnej i niezwykle miłej obsługi - bycie kelnerem z prawdziwego zdarzenia to sztuka i obsługa w lvbm opanowała ją do perfekcji. korzystając z rekomendacji kelnerki zamawiamy tatar i zupę grzybową a następnie perlicę i jagnięcinę. zupa wybitnie kremowa i pachnąca szlachetnymi grzybami a tatar? tatar, moi drodzy, to obłęd! jestem tatarożercą i sama już nie wiem ile kilogramów tego specjału zjadłam i ten w brasserie trafił do mojego top 3!. nie trzeba chyba wspominać o tym, że wszystkie dania podane są z ogromną dbałością o walory estetyczne.
nieco słabszym punktem były dania główne. zarówno perlica jak i jagnięcina doskonale przyrzadzana, jednak wraz z dodatkami i sosem dania te stanowiły kompozycję jedynie wysoce poprawną, ale nie powalającą. zabrakło nam kulinarnych uniesień. na finał zamówiłam carpaccio z ananasa - ciekawe połączenie z estragonem, lekkie i świeże.
mam mały niedosyt niestety, choć uważam, że restauracja może być dumna z poziomu, który prezentuje... co nie znaczy, że nie warto sięgać wyżej:)

wybraliśmy się do le victoria brasserie moderne na lunch i muszę przyznać, że jestem ogólnie rozczarowany. obsługa bardzo dobra, sama restauracja z wyglądu również bardzo fajna, ale mam niestety sporo zastrzeżeń do samego jedzenia.
wzięliśmy 3-daniowy zestaw lunchowy, na który tego dnia składał się fenkuł z wędzonym pstrągiem na początek, wołowina w sosie z purée ziemniaczanym oraz na deser mus jabłkowy.
już na początek straszny zawód, ponieważ górnolotnie brzmiący fenkuł z wędzonym pstrągiem smakował jak poszatkowana tania kapusta ze skrawkiem jakiejś wędzonej ryby. po prostu nie było to dobre.
danie główne, czyli wołowina, to było coś co chociaż odrobinę poprawia ogólne odczucia. mięso mięciutkie, sos bardzo dobry i dobrze komponujące się purée ziemniaczane.
jednak po dość dobrym daniu głównym przyszło znowu rozczarowanie w postaci musu jabłkowego, który smakował jak przeciętna szarlotka bez ciasta podana w kieliszku. nic specjalnego.
kwintesencją wizyty był jednak rachunek. do lunchu zamówiłem najzwyklejsze na świecie lane piwo (akurat żywiec był w ofercie), za które przyszło zapłacić 20 złotych! ja rozumiem, że to "wyszukana" restauracja, ale zdzieranie 20 zł za piwo, którego koszt zakupu to pewnie jakieś 2 zł to lekka przesada.
podsumowując było ładnie i drogo, ale niestety niesmacznie, nie polecam i nie wrócę.

le victoria brasserie moderne - wyszukana nazwa, znany szef kuchni, lokalizacja w hotelu co jednak zawsze jest trochę ryzykowne. ale polecam podjąć ryzyko, szczególnie ze względu na desery! wystrój jest elegancki, ale wygodne fotele i pufy sprawiają że atmosfera jest raczej dość luźna. bardzo profesjonalna obsługa - w dobrym tego słowa znaczeniu - pani która nas obsługiwała była przesympatyczna! kuchnia jest otwarta i dodaje to smaczku temu miejscu. ponieważ nie byłyśmy szczególnie głodne, zjadłyśmy tatara podanego z frytkami i mini sałatką który był smaczny plus naprawdę duża porcja. postanowiłyśmy wypróbować natomiast 3 desery i tu strzał w 10. super mix sorbetów, pyszny, delikatny, idealnie wyważony sernik (który dodatkowo wzięłam na wynos) z mascarpone i najlepsze carpaccio z ananasa. do tego popijaliśmy bardzo dobre prosecco. daję 4 gwiazdki bo co prawda nie było efektu wow, ale na pewno wrócę tu jeszcze spróbować innych dań. polecam!

wizyta z okazji restaurant week.

+ obsługa miła, krzątająca się po sali.

+ - wystrój obojętny, bez szału, ,,hotelowy".

--- ale oceniamy tutaj jedzenie, a to było niestety... nietrafione.

potrawy w festiwalowym menu opisane były przepięknie, jednak ich smak rozczarował.
krem z dyni w porządku, nieco zbyt słodki, jadałam lepsze (w duuużo tańszych knajpach), danie główne (łosoś i risotto z czarnymi kurkami) mdłe, niedoprawione i nijakie, pomijając już mikroskopijną porcję. deser fatalny: tarta jabłkowa bardzo sucha, z bardzo twardymi jabłkami, plus maleńka gałeczka na pół rozpuszczonych lodów o chemicznym smaku.

podsumowując: wydarzenie bardzo przeze mnie wyczekiwane i bardzo duży  kulinarny zawód. nie wiem, czy takie smaki dominują tam na co dzień, czy tylko w tym sporo tańszym zestawie festiwalowym, ale raczej nie mam już ochoty tego testować.

odwiedziłam restaurację w ramach jesiennej  edycji restaurant week. menu zapowiadało się ciekawie. wnętrze - spokojne, choć nie określiłabym je słowem "przytulne", raczej nijakie. pierwsze rozczarowanie - brak karty przy stoliku. co prawda menu serwowane w ramach restaurant week jest ustalone, ale nie zakłada braku dodatkowych zamówień. brak karty okazał później jeszcze większym rozczarowaniem ponieważ za butelkę zwykłej polskiej wody mineralnej (0.75 l) przyszło nam zapłacić 18 zł. nawet jak na ekskluzywną restauracje to trochę dużo, szkoda ze nie można się było tego dowiedzieć tego z karty, a nie dopiero przy okazji rachunku.
jedzenie - dobre/nijakie. bardzo dobra była przystawka - zupa dyniowa z kasztanami, oraz poczekajkowe pieczywo z masłem. główne danie - risotto oraz łosoś - nie wyróżniało się specjalnie smakiem, tyle że było go mało (łyżka risotto, kawałek łososia mieszczący się na takiej poduszce). deser - rozczarowanie, lody w których dało się wyczuć posmak proszku, oraz tarta z jabłkami której ciastu zdecydowanie brakowało lekkości.
podsumowując - nie polecam.

w poszukiwaniu dobrej kuchni francuskiej odwiedzamy niedawno
wyremontowaną restaurację w hotelu victoria. styl i kolorystyka mają nawiązywać
do lat 70-tych kiedy to oddawano hotel do użytku, oczywiście we współczesnej interpretacji.
beże, brązy i odważna pomarańcz, przytulne materiały, bardzo tu przyjemnie.
ponieważ obsługa wygląda też na doświadczoną, zapowiada się bardzo ciekawie.
próbuję plaster pate en croute, czyli ciasta francuskiego z farszem mięsnym. smak
dokładnie ten sam jaki pamiętam z francji - mięso jest twarde,  a ciasto ciężkie. klasyk, którego trzeba
spróbować, ale ja nie jestem bynajmniej zachwycony tym sposobem wykonania. z
wielkim wysiłkiem daję radę zmęczyć może połowę niedużej przecież porcji. łosoś
ze szpinakiem i jajkiem w koszulce jest strasznie słony. tatar z frytkami to
uczciwa porcja jedzenia. na szczęście przyprawiony jest sposobem polskim, a nie
francuskim, da więc się zjeść. czegoś tu jednak brakuje, pewnie lubczyku. fish
and chips to dorsz w delikatnej panierce, pół porcji zamówionej dla dziecka i
połowa ceny na rachunku. ryba jest świetna, to jedna z najlepszych rzeczy jakie
jemy tego wieczoru, choć danie niezbyt wyszukane. przy czym same frytki są bardzo
przeciętne. prawdziwym delikatesem jest za to mleczne prosię. porcja jest mała,
ale mięso wyśmienite. na deser carpaccio z ananasa z niezidentyfikowaną przyprawą
i sorbetem z limonki, całość odświeżająca. nie za bardzo pasuje mi tu jedynie kruszonka...
mus czekoladowy z miętą to wariacja na temat five o’clock, dla koneserów. 

na rachunku ponad 400 złotych, bez alkoholu, więc dość drogo.
co prawda na drzwiach znaczek przewodnika michelin, ale moim zdaniem kuchnia
jest zasadniczo jedynie poprawna, bezpieczna i bez fajerwerków, słowem można te
pieniądze wydać lepiej.

i must confess i was extremely disappointed with brasserie moderne. a restaurant that once may have been very good, now seems outdated and trying too hard, not being able to keep up with younger and fresher versions of french cuisine. the chicken was ok (nothing special, with pasta?) and the lamb was disappointing, as well as the starter. a place that i will most likely not return to.

zawitałem przy okazji warsaw italian weekend. pierwsze co rzuca się w oczy to super wystrój. jedzenie bardzo dobre. ravioli świetne. napewno jeszcze tam zawitam. polecam.