kafe ara

kıtır sepetle , fırın tavuk benim favorilerimdendir.ayrıca somonu da guzel yapıyor aşçıları . bana ortam olarak bir ekstra sey hissettirmiyor açıkcası yapay samimiyetten hoşlanan biri degilim :) tad olarak başarılılar .

kahvalti icin arkadasimin israriyla gittim disarida oturduk once tabaklarimizi aldik ki oldukca kucuk acik bufe ama on cesidi gecmez disarida bol bol dilenciyle muhatap olursun cay onbes dakikadan once gelmezki her defasinda dk tuttum garsonlar gozune bakar kalkip gitsin diyeki cay boslari almaya geldiklerinde kalkiyormusunuz diye her defasinda sorar sonrada hesap istersin ve 70 tl sana kapak olur...

taksimdeki en sevdiğim yerlerden. buraya dair yorum yazmadığımı fark edince çok şaşırdım. senelerdir giderim. genel olarak herşeyi çok güzel. kocaman ara güler fotoğrafları arasında oturmak ise en güzeli

mutlaka ugramalisiniz - daha çok orta yas grubunda ve elit müsterileri olan bir mekandir. yemekleri, servisi ve dekorasyonu oldukça iyidir. mekandaki fotograflara zaten söylenebilecek birsey yok. mutlaka ugramaniz gereken bi yer.

taze greyfurt suyunun en guzeli her mevsim ara kafede icilir. makarnalari ve bugday salatasi cok guzeldir. i̇stiklal caddesindesinizdir ama siginak gibidir.

sevimli.. - birkaç sene önce gittigim ve çok da begendigim bir cafe; ama insan yine de daha sanata fotografa ait izler bulmayi diliyor. belki yenilenmistir ama sirin sevimli buldugum bir mekan...

mekan cok güzl. küçük sicak ve sofistike bir yer. ancak fiyatlari yüksek. bununla birlikte sanatcilarin ugrak yeri olmasi burayi gözde bir yer yapiyor. sicacik bir kahve içmek için her sey ugrayabilir ve güzelce muhabbet edebilirsiniz. galatasaray lisesinin sokaginda hemen sokak basinda.

disarisi bir muhtesem - yer bulmak zor olsa da yer beklemeye deger :))) hem içeri de hem de disarida oturabiliyorsunuz.konum itibariyle çikmaz sokaga baktigi için taksimin o kalabaligi arasinda oturuyormus hissini hiç vermiyor burasi, çok huzurlu oturuyorsunuz. servisi çok hizli ve elemanlar güler yüzlü. balkan köftesini mutlaka yemelisiniz. menüde her sey kusursuz servis ediliyor.

süper bir ortam - ara kafe' ye gidince keske önceden buradan haberim olsaydi dedim kendi kendime. mekan gerçekten çok güzel. içerisi de disarisi da kalabalik ama tatli bir kalabaligi var buranin. yemek yemedim ama tatlilari gerçekten çok güzel. mutlaka ugramaniz gereken bir mekan.

sen ara'da sirada ugra bana :))! - taksim'in en güzel en gözde mekanlarindan birisidir...sanat dünyasinin tanindik bildik isimlerinin sikça tercih ettigi kaliteli bir mekandir. yemekleri enfes ve sunumlari bi harikadir. yaz makarnasi ve patlicanli koftesi muhtesem olan, sütlü türk kahvesi ile içleri isitan,limonatasi yazlarinizi serinleten,sicak cikolatasi lezzet bombasi olan, duvarlarinda asili ara güler'in fotograflariyla, konusacak konu bulabildiginiz mekandir. ayrica fiyatlari normal bir restorandan daha tuzlu degildir ve gitmek için entel olmaniz da gerekmez:) çogu zaman kalabalik oldugu için yer bulabilmek adina mekanin saatlerini iyi bilmek gerekir ayrica farklilik yaratan en guzel seylerden biri de bostanci'daki yasar usta'nin dondurmasini burada da bulabiliyor olmaniz. aslinda bu dondurmadan cok sut kullanilmadan hazirlaniyor olmasi sebebiyle sorbet. yediginiz zaman yogun bir meyve tadi aliyorsunuz. kavunlusu ve karadutlusu inanilmazdir mekan istiklalin kalabaliginin tam ortasinda bir kenara siginmis dinginlik yeri gibidir. tek handikaplari bazen garsonlarin hesaplari karistirmasi olabilir.


-----18 jan, 2014-----

taksimde arada sirada ugradigim mekanlardan ara kafe mekanda yemek için tercih edeceksen balkan köfte yada çökertme yenilebilir. mantisinin çok güzel oldugunu söyleyenler olsa da ben pek begenmedim benim için siradan kaldi ayrica soguk kis günlerinde meksika usulü sicak çikolata ve tatlilari gayet iyi gidiyor tatlilardan islak kek de gayet güzel

istiklaldeki ugrak yerim oturup sohbet etmem için ideal ortamini çok seviyorum hava iyiyken disardaki masalarinda oturmak çok keyifli. bu gelisimde atistirmalik olarak falafel tabagi aldim çok begendim sosu çok güzeldi

bazi mekanlar vardir, dekorasyonlariyla, isiklandirmasiyla ve de en önemlisi misafirlerine hazirladiklari ortam sayesinde, bulunduklari semtle bütünlesirler ve zamanla da o semtin sembolü haline gelirler..iste tam da böyle bir yer ara kafe..tarihi eski degil..hatta bildigim kadariyla 2001 yilinda açildi..ama hsap dekorasyonuyla, girdiginizde kokusunu hemen alabileceginiz entellektüel havasiyla tam bir "pera café'si" ara kafe..o yüzden de aslinda seveni oldugu kadar sevmeyeni de var..alelade bir kahveci degil çünkü..bir konsepte, bir havaya, daha dogrusu adeta hayat karsisinda bir durusa sahip..o yüzden de ara kafe'yi sevmek için, o "hava"ya bir nebze olsun yakin olabilmek gerek..ilk açildiginda sadece "cafe" iken zamanla menüsünü genisletip bir restorana da dönüsmeye baslasa da benim için hep "café" olarak kaldi..sicak bir bardak çay, hatta kisin kis çayi esliginde italyan reçetesine sadik kalinarak yapilan tiramisunun tadina bakarken ara güler fotograflarini incelemek fazlasiyla mutluluk verici benim için..ya da daha da soguk günlerde hemen bir fincan sicak çikolatayi yudumlayarak içinizin isindigini hissetmek de..su satirlari yazarken arkadan meteoroloji dondurucu soguklar geliyor uyarisini yapiyor bir yandan da..bir fincan sicak çikolatanin tam zamani mi ne???


-----26 apr, 2013-----

dekorasyonuyla, duvarlarindaki ara güler fotograflariyla her zaman çok sicak gelmistir bana ara cafe..özellikle sicak çikolata istedigimde artik beyoglu'nda tartismasiz bir numarali seçenegim..yemeklerinin bazilarinin porsiyonlari küçük ama özellikle "çökertme" gerçekten lezzetli..ben "yemek" olarak baska yerleri tercih etsem de dedigim gibi sicak çikolatada bence bir numara su anda beyoglu'nda..

ara güler'i görmek, onun sanat eserleriyle dekore edilmis kendi mekaninda onunla ayni ortamda bulunmak gerçekten inanilmaz. ayni seyleri yemeklerin lezzeti için de söyleyebilirim. doyurucu porsiyonlarindan favorim ise "çökertme". ama gel gelelim mekan her daim kalabalik, yer bulmak sikintili. fiyatlar da biraz yüksek. artik adi kalitesinin önüne geçmeye basladi gibi geliyor. bu yüzden oraya akin edenler de ara'dayiz demeye gidiyor.

nereye gitsem diye düsünmenize hacet yok... - ara cafe, üniversite hayatimin en sevilesi, en hatirlanasi mekanidir herhalde. mekanda her daim bulabileceginiz günlük gazeteleri kapip bir köseye çekilirsiniz; kahve, sicak çikolata veya limonata üçlüsünden o an ki keyfinize göre herhangi birini seçersiniz, saatler akip gider, farkina varmazsiniz. menüsü, özellikle birbirinden basarili günlük çorbalari, ev yapimi ravioli seçenekleri ve göz doyuran salatalariyla her daim tatmin edicidir zaten. et ve tavuk yemeklerini özellikle tavsiye ederim, porsiyonlarin büyüklügü, servis edilen her yemegin sicacik ve taze bir sekilde önünüze geliyor olusu benim için ara cafe'yi öglen/aksam yemekleri için vazgeçilmez kilmaya yetiyor. ekmeklerinden bahsetmiyorum bile. kisaca gidiniz, sizi bir-iki defa ugradiktan sonra tanimaya baslayacak, hele sik ugrayan bir müsteriyseniz neyi nasil yediginizi söylemenize gerek kalmadan hatirlayacak güler yüzlü, sahane garsonlari vardir ki belli bir süre sonra bu mekani tercih ediyor olusunuzun en birinci nedeni bu olacaktir. azla doymayanlardansaniz ravioli ve makarnalar pek de size göre olmayacaktir, kalabaliktan ve yer bekleyen insanlarin etrafinizda dolanmasindan hoslanmiyorsaniz hafta içi günlerini tercih etmeniz hayriniza... fiyatlar ucuz degil, bakmayin üniversite mekanim dedigime, yeri geldi balkan köftesi yiyecegim diye ayin sonunu pogaça-simitle geçirdim. sirf yemegin tadi degil burayi sevdiren; atmosferi, müsterisi, garsonu, yeri, müzigi, dekorasyonu vs. vs. bir bütün olarak tecrübe edilmesi gereken bir cafe çikiyor ortaya... dolayisiyla, verdiginiz parayi sirf yediginiz yemekle ölçmüyorsunuz. bu ay sonunda irlanda'dan erkek arkadasim gelecek, ara cafe hiç tereddütsüz onu götürecegim ilk mekan... hatta denemesini istedigim yemeklerin sayisini düsünürsek, tek sefer bize yetmeyecektir diye düsünüyorum.

sene sanırım 2001 aylardan sonbahar taksimdeyiz galatasaray’ın oralar bize gizli geçit gibi her sokak bir merdivene her merdiven bir cennete açılıyor. o zaman ya teraslardayız ya da gizli geçitlerde.. cktrkla gitmişiz ilk ara kafeye. çektiğimiz fotoğraf kareleri hala aklımda. birinde üzerimde bordo ceketim boynumda boncuklu kolyem var. cktrk’ın saçlar kısa benimki topuz.. renkli pencerelerden içeri süzülen ışığı seviyoruz. bodrum’dan sonra i̇stanbul’da ilk çökertme kebabını orda yemişim mesela, nasıl güzel tadı.. o da hala aklımda.. duvarlardaki fotoğraflar, içerdeki eski telefon, masalardaki çiçek ve hatta garson kız.. fil hafızalıyım evet.. sonraki onlar onlarca ziyaretlerimizden bir kaçında da ablamla gitmişim.. kutlamaya değer günlerimizi geçirmişiz orda.. bazı insanlar çok güzel.. ve işte böyle ölümsüz olmak.. 16 yaşında bir kızın anılarında olmak belki. bir kaç hafta önce bomontiada’da küçücük bir sergisinde gördüm tekrar onun o güzel anılarını. ve yine el yazısını. benim aile büyüklerimin el yazısına çok çok benzer olan el yazısını. mekanın cennet olsun ara güler.