yıllardır ara ara gittiğimiz pideci. öyle bol çeşit sunanlardan değil, sade (kıymalı), yumurtalı ve peynirli pideleri var. mekanda çatal falan da yok. masaya metal bir tabakta roka getiriyorlar ortaya, limon sirkesi ve pul kırmızı biber zaten masada var. pideler uzun saman kağıt üzerinde getiriliyor, kesilmeden. bir de tahta saplı bıçak veriyorlar, dalıyorsunuz. ayran cam şişede. kıymalısı güzel, ancak çok da özel bir durumu yok, peynirli pide ise sizi şaşırtmaya aday. fiyatlar aklımda yanlış kalmadıysa, sade 6, yumurtalı 7, peynirli 8, ayran 1 lira, nakitle işlem yapmak gerekiyor.
70li-80li yıllardaki türkiye'de yemek yediğiniz hissinin veriyor mekan, taburede oturuyorsunuz, önünüzde mermer masa, pide kağıtta. alt katta fırın ve birkaç ufakmasavar, asıl salona dar merdivenlerden çıkılıyor. son ziyaretimizde hizmet kalitesini artırmış olduklarını gördük, ıslak mendil yaptırmışlar. üzerindeki 180 yıllık lezzet yazısı dikkatimizi çekti. 1834'te açılmış mekan. garsona özel olarak sorduk, "orijinal yeri de burasımıydı, hiç taşındı mı" diye. burasıymış ama pideci olarak açılmamış, i̇zmir'in ilk ekmek fırınıymış. i̇kinci dünya savaşı sırasında i̇zmir'de karneyle ekmek satılan yermış meğer.