zeliha'nin aski gelir akliniza saray önünde çay içerken. zeliha'ya göre yusuf'tu sarayi. bana göre ise özlemekti seni. zeliha gibi mi sevdin? degilse bana "hadi git" niye dedin ? saray önü, bütün bursa manzarasini size hiç sakinmadan sunuyor. kaybolmak ve içinde bütün kutsal olan/olmayan hikayeleri hatirlamak ve oynamak için kocaman bir sahne sunuyor. gelen çay/kahvenin sicakligini yitirmeden rolünüzü oynamak için hizlica içiyor ve dondurdugunuz oyna, biraktiginiz düsler cenderesine tekrar giriyorsunuz. gecenin korkutan ihtisami ile zamana karsi durmanin mümkün olmadigini anlayarak bir daha, zeliha gibi, benim gibi "ah" ediyorsunuz. varligin cezbesi dudaklarda hüznünüzün ifadesi oluyor. ah ettim, sana ettim. zeliha ettim. kirlenmis yataklarda aski ararken düstügüm bosluga "ah" ettim. varligimi senle yusuf ettim. yusufu kendime nefes ettim. nefesim nefesine, sarayin önünde. saray önü ilginç bir yer. önünde durdugunuz sanki kendi sarayiniz. ister zeliha ister yusuf. kapidan giren sizin ruhunuz. hadi buyrun.