pierre loti özlemi - yazim özlem olarak basliyor, özledim çünkü. uzun zaman oldu, kendimi ödüllendirmeyeli, pierre loti'yi ihmal edeli...
çocuklugum ve yetiskinligim, eyüp ve çevresinde geçtiginden, severim pierre loti tepesini...
kimi zaman mezarliklarin arasindan, kimi zaman eyüp sultan cami yanindan, kimi zaman yukaridan asagi dogru giderdim pierre loti'ye. sonradan yapilan teleferik ve seyir terasi degerine deger, güzelliklerine güzellik katti fikrimce.
haliç'e tepeden bakarken, o adaciklari (ki bir zaman üzerine bile çiktim ) cafe yapayim düsüncesi hep alirdi beni, simdi gitsem ayni düsünce saracak gibi :)
çay güzeldir, kahvenin hakkini verirler, baska bir sey istemez zaten insan, eger aç gitmediyse. yeni gidecekseniz, lütfen vakit ayirin, kendinizi dinlemeye, istanbul'u izlemeye, sakinlesmeye...
ama kesinlikle tok gidin, tadini çikarin.