yazmaya çalisiyordu soguyan elleriyle sairane cümleler. içtigi dibek kahvesinin tadini ruhuna hissettirmek, bedenine ise yasatmak istiyordu. dört köse masada iki köse doluydu. bir kösesinde bedeni digerinde ruhu. ikisi bugece bir türlü bulusamadi. bütün gün ona agladi. aradigini bulamadigi bir dünyada, kahvecinin masasinda nasil bulacakti. mekanin soguklugu ruhunu soguttu. ne kahve isitti nede çevresi. garip bakislar altinda garipligine bakti. içtigi kahvenin tadini anlamaya çalisti. tatli mi, aci mi ? kararsiz kaldi. yanindakilerin garip bakislari arasinda bir bedenine, bir ruhuna bakti ve ekledi "hüzün" bana yapisti. öylede yazmisti son mesajinda, öylede kaldi. :(