inci pastanesi

tatlıda aşırı şeker tadının sizi baymasından rahatsız olanlardansanız buradaki profiterolün çikolata sosu ve kreması tam size göre. i̇nci yıllardır profiterol denince ilk akla gelen isim olmayı hakediyor. hem porsiyonları hem de fiyatları uygun. limonatası da ayrıca güzel.

yıllardır değişmeyen lezzet. eski dükkan çok güzeldi ama yenisine de ayağımız alıştı artık. bir tatlı huzur almaya geldik kalamışa değilincipastanesine gelebilirsiniz :)

aksamustu buraya yeni acilan balmumu muzesine gidecektik actik.ama yemek yemelik vakit olmadigi icin arkadasim "tatli yiyelim miincide " dedi hangi tatli diye sormamam gerekirdi.inci demek profiterol demekti ve mukemmeldi

tarihi i̇nci pastanesi artık eski yerinde olmasa bile halen beyoğlu'nun simgelerinden biri olma özelliğini taşıyor. böyle tarihi mekanlar her zaman yaşamalı. şu profiterol konusuna gelirsek... ben 90'lı yıllarda eski yerlerinde de defalarca denediğim gibi bugün gittiğim yeni yerinde de acaba yanılıyor muyum diyerekten tekrardan profiterollerini denedim. bugün de dahil hiçbir zaman i̇nci pastanesi'nin profiterol'ünü beğenmedim. diğer ürünlerini denemediğim için bir şey diyemeyeceğim. ancak profiterol konusunda bir çok defa denediğim için net yorum yapabilirim: çok kötü. ne çikolata kalitesi, ne hamuru, ne de kreması krema. bir hacıbozan oğulları, görgülü pastanesi ve hafız mustafa / hakkı zade'deki profiteroller ile kıyasladığım zaman çok kötü kalıyor. tarihi pastane oluşu ve türkiye'de profiterol'ü ilk yapan yer olmasından dolayı seviliyor sanırım ancak tarihi mekan olması ayrı lezzeti kıyaslamak ayrı şeyler bu ikisini iyi ayırt edebilmek lazım.

yılların klasiği i̇nci profiterolleri... çok lezzetli, tadı baymıyor, başka pastanelerin profiterollerine benzemiyor. uludağ tatlısını da deneyebilirsiniz.

daha iyi ptofiterolü başka yerde yediğini söyleyen kesinlikle yalan söylüyordur. çok ama çok lezzetli. gerçi eskiden tam yolumun üstündeydi yeri değiştiğinden beri araya girmeye eriniyorum ama olsun :) bu arada i̇nci nin yetkililerden biri okuyacaksa yorumu n'olur bana kullandığınız kakaonun markasını verin..

geleneksel - yillarininciprofiterolcüsü... lise yillarimizda çogu kez dogum günlerimizi kutladigimiz profiterollerin evi. her taksim'e gidisimde kesinlikle oraya ugrayip bir profiterol yemeden dönmem.

öncelikle i̇nci hakkında bir şeyler yazabilmek gerçekten çok zor. kimse de bana altı üstü bir pastane demesin! kim bilir kimler için ne anıları barındırıyor ve derin anlamlar ifade edebiliyordu orası. lakin şu an bulunduğu lokasyondan bahsetmiyorum tabiki. ben inci'yi hala eski yerinde hayal ediyorum ve öyle de kalacak. 

bu girizgahtan sonra kelimelere dökmeye çalıştığım duygular "yabani, hayvansı, saldırgan" hisler içerebilir! uyariyorum! şu yüzdendir ki sayın ziyaret edecek kişiler! tezgahın arkasında amcalar göreceksiniz. ellerinden hiç yemek kaşığı düşmeyen. bu amcalar var ya bu amcalar çamaşır leğeni - biraz abarttım - büyüklüğündeki orgazm kulelerini, profiterole hamuru toplarından oluşan bu devasa çanakları kaşık kaşık küçük meyve tabaklarına bölüştürür, bir de üzerlerine benim aileden duyduğum kadarıyla su kreması dediğimiz ki onların büyük ihtimalle çeşme suyu kullanarak yaptığı bir çikolata sosunu akıtırlar. kaşıkları da sapladılar mı üzerlerine, insanlar sanki ekmek alıyormuş gibi kapış kapış götürürler. 

o amcalar hiç durmaz. hep bunu yaparlardı... bu kocaman profiterole dolu çanaklar, tepsilerin de üzeri aslında sos ile kaplı ve şekil olsun diye de şanti ile süslenmiştir aslında. ama bu yetmez! zevk üzerine zevk katmak, perçinlemek isterler. dabıl plejır. 

birkaç kere gittiğimde farkettim ki o profiterolün tadını çıkartmaktansa ben adamları izlemeyi daha çok seviyordum. acaba o tepsiye kaşığı ilk daldırışlarında hissettikleri nasıl hem merak ettim hep denemek istedim. umarım bir gün olur. velhasıl acılı bir hikayesi vardır bu mekanın. sen gel elalemin rantı uğruna küçücük pastanenden ol, hem de beyoğlu'nun ruhundan koca bir parça daha eksilsin. hala eski yerinden eşyaların taşınarak çıkarıldığını gösteren, bunların basına yansıyan kareleri hala gözümün önünde. 

ketum bir işletmesi vardır ancak. kurallar bellidir. yer varsa oturursun ve kasaya ödemeni yaparsın. bu arada profietrol dışında sipariş  - büyük boy pastalarını önerebilirim - hatta lebon'dan daha iyidir hıh - ama onun dışında diğer pastane ürünlerini tavsiye etmiyorum. limonatası içilebilir anneanne limonatasıdır. eski yerinde kredi kartı geçmezdi, hala geçmemektedir. 

i̇stanbul ili sınırlarında kim bilir kaç tane i̇nci pastanesi vardır diye düşünüyorum da eminim bir sürüdür. o yüzden isimlerine sahip çıkamamış olmaları kötüdür. i̇çerisi eskiden küf kokardı. onu özledim.

yillarininciprofiterolü - kiyaslanamayacak kadar lezzetli. yaninda limonatasiyla birlikte tamamdir. yer sikintisi olsa bile atmosferi bambaska. begenmeyeni çikmadi.

profiterolün mucidi lukas zigoridis'in "i̇nci"si;  gönüllerin de yıllardır birincisi? profiterol, fransızca kelime olsa da türk usulü bir tatlı? önce bunun altını çizmek lazım⚠

mekan, her daim müdavimleri ile dolup taşar. bilenler bilir zaten bu kısmı çok anlatmaya gerek yok✋

mekandan içeri girer girmez tezgahın üstünde sıra sıra dizilmiş profiterollerden self-servis kendiniz alır masanızda afiyetle yersiniz?

profiterolde 4 isim öne çıkıyor. i̇nci pastanesi, manolya(gayrettepe), baylan(kadıköy)ve ali muhiddin hacı bekir(kadıköy) bu işin mucidi i̇nci pastahanesi. ama bence dördü de iyi?

fiyatı, profiterol + limonata 13 tl.

? profiterol denizinde balık olmayı çok isterdim? 

profiterol diyince aklaincigelir direk zaten.burası da tarihi olduğu için uğradığım ve hafif tatlı tercih ettiğim zamanda geldiğim bir yerdi.mekanın yeri kolay bulunuyor ve dışarı kısmında oturup tatlınızı yerken taksimin hengamesini izleyebilirsiniz

i̇nci pastanesi birçok kişi tarafından türkiye’deki en iyi profiterolü meraklılarına sunduğu söylenen bir yer. pastane tartışmalı bir taşınmadan sonra bugünlerde mis sokak’ta (i̇stiklal caddesi) çalışmasına devam ediyor.

i̇nci pastanesi ve profiterolün kısa tarihi

1940’lı yıllarda luka zigoris galatasaray lisesi karşısında bir atölye kiralar ve “profiterol” adlı verdiği kendi usülüne göre yaptığı pastayı satmaya başlar. bu değişik pasta çok tutar ve zigoris işini büyüterek i̇stiklal caddesi üzerindeki bir dükkanı kiralar. i̇şte böylece i̇nci pastanesi’nin ve bu özel pastanın i̇stiklal caddesi’nde yaklaşık 80 yıllık bir geçmişi olmuş.

profiterol’ün birçok yerli kaynakta i̇nci pastanesi’nde luka zigoris tarafından icat edildiğinden bahsedilir. fakat yabancı kaynakları incelerseniz “profiterole” isimli pastanın avrupa’da 17 yüzyıldan beri bilindiği ve ilk yapan aşçının i̇talyan kökenli olabileceği açıklamasını göreceksiniz. anlaşılan büyük olasılıkla zigoris profiterol’u icat etmemiş, sadece alışkanlık yapabilecek kadar güzel bir profiterol üreterek i̇stanbul’da i̇stiklal caddesi halkına tanıtmış.

1960 yılında i̇nci pastanesi’nin sahibi zigoris vefat edince yanında çalışan musa ateş işleri devralmış. 2012 yılında tartışmalı bir biçimde i̇stiklal caddesi’ndeki eski yerinden çıkarılan i̇nci pastanesi, bu kez mis sokakta 18 numaraya taşınmıştı. i̇nci pastanesi halen bu adreste tadı gerçekten güzel profiterol tabaklarını sun16maya devam ediyor.

i̇nci pastanesi’nin yeni yeri

eski i̇nci pastanesi’ni eminim birçoğumuz anımsar, bir tezgah ve 3-4 metal masadan ve birkaç iskemleden ibaretti. çoğu zaman profiterol meraklıları pastane içinde oturacak, hatta ayakta duracak yer bulamaz, bazen pastalarını dışarıda yerlerdi. açıkçası bu dükkan çok mütevaziydi ve hiç bir zaman bize 80 yıllık tarihi sunmuyordu. i̇nci pastanesi bu eski yerinden çıkarılınca buradan çok uzak olmayan mis sokaktaki yeni yere taşındı. açıkçası bu yeni yer de yine hayal kırıklığına uğratıyor.

şöyle düşünün; siz 80 yıllık geçmişi olan ve bütün türkiye tarafından bilinen profiterol isimli pastayı üreten bir işletme olsaydınız nasıl bir pastane açardınız? bu sorunun yanıtını bizim yöneticiler son derece sıradan ve basit bir yer açarak vermişler. anlaşılan bir tarihi değeri olan bu pastanenin sahipleri bu değişikliği bir fırsat olarak düşünmemiş. i̇çeri girdiğinizde ilk önce kasanın yeri nerede bulmacası sizi karşılıyor, kasa nedense sağda masaların arasına konulmuş. bundan sonra profiterolunuzu aldıktan sonra bir kahvehaneden ödünç alınmış gibi duran tahta sandalyeler ve gösterişsiz masaları görüyorsunuz.

pastane sahibi dekoru tamamlasın diye boş pasta kutularını duvardaki vitrinlere dizmiş. arkada bir servis penceresinden görülen basit bir mutfak ve bulaşıkhane de tüm görüntüye son derece uygun olmuş. ayrıca ceplerinden çıkardığı kirli bezlerle masaları silen garsonlar unutulmamış. sonuçta bu kadar geçmişi olan bir pastanenin içinde deri koltukları geçtik, tavanda antika bir avizesi bile yok. neyse ki profiterol yine aynı tadında, beyoğlu’na giderseniz i̇nci pastanesi’ne bir uğrayın.son

muhteşem, harika, daha iyisi olamaz. profiterol yiypte ağırlık his etmiceğiniz tek yer ve hatta ikinciside yenilebilir. gözüm döndüğünden resim çekmek aklıma gelmedi :) ama gidip görmelisiniz. herkesin tatması gereken lezzet, istanbulunincipastanesi.

evettincideyince aklımıza elbette profiterol geliyor. oranın o tarihi havası o mimarisi kesinlikle kendine özgü . bi kere yiyince bağımlılık yapan bi yapan bi yer deneyin derim

aslinda mekanin adiinciprofiterol degil,incipastanesi. yeri degismisse de tadi ve anlayisi hiç degismemis. duvarda atatürk fotograflari, önünde onlarca kocaman profiterol tabagi ve bilimum pastane ürünü. o kadar profiterolüne odaklanmisiz ki girip de diger pastane ürünlerini görünce sasirmadim dersem yalan olur.
profiterol hiç agir degil, kremasinin agirligi, çikolatasinin kivami yerinde. ama sanirim benim damak tadima uygun degil ki, bence bir fistikli manolya profiterolü edemiyor.

mekani da eski yerinden biraz daha büyük olsa da, eski atmosferini yaratmis olduklari için içeride oturunca insanin içi karariyor.